آنتونی دنیلز: ربات طلایی آنتونی دانیلز در نقش C-3PO اکنون آنقدر ارگانیک به نظر می رسد که تصور شخص دیگری در آن لباس طلایی عجیب و غریب سخت است. لوکاس این بازیگر انگلیسی را نه تنها به این دلیل انتخاب کرد که دنیلز مناسب او بود

بیننده همچنین هرگز ربات کوچک با روح بزرگ کنی بیکر را نمی بیند: بازیگر دائماً درون یک ربات بامزه است که شبیه سطل زباله است. این ربات با صدای انسان صحبت نمی کند، صداهای خنده دار سوت می دهد. با این حال، جذابیت R2-D2 بیش از حد ارزیابی شده است

روبات های مدرن در حال حاضر از پیشینیان خود بسیار دور هستند و تشخیص تاریخچه اولین دستگاه های مکانیزه در آنها غیرممکن است. با این وجود، اینها اتومات ها و روبات های بسیار جالبی بودند که از غیرقابل پیش بینی ترین اصول و مکانیسم ها در کار خود استفاده می کردند. در میان آنها حتی یک اردک مصنوعی نیز وجود دارد! در مورد هفت دستگاه اصلی از زمان های گذشته بیاموزید، که برخی از آنها هنوز در حال استفاده هستند، و برخی از آنها گم شده اند و فقط در حافظه و شواهد ادبی نگهداری می شوند.

شوالیه لئوناردو داوینچی

لئوناردو نقاش و مخترع بزرگ بسیاری از دستگاه های منحصر به فرد را توسعه داد. ساخته های او حتی شامل یک ساعت هیدرولیک و یک شیر روباتیک بود. برجسته ترین آنها مردی مصنوعی در قالب یک شوالیه آلمانی مسلح بود. فرض بر این بود که با مکانیزمی با کابل ها حرکت می کند که با کمک آن ربات سر خود را حرکت می دهد، بازوهای خود را خم می کند و گیره خود را بالا می برد. حتی یک پیش نویس کامل از نمودار مدار دستگاه تا به امروز باقی نمانده است، اما شواهد تأیید می کند که داوینچی واقعاً چنین شوالیه ای را در سال 1495 ساخته است. در سال 2002، متخصص روبات مارک روشیم تلاش کرد تا دستگاه را از تکه های یادداشت بازیابی کند. معلوم شد که این دستگاه کار می کند و به ما امکان می دهد لئوناردو داوینچی را پیشگام رباتیک بدانیم. همه اختراعات او موفقیت آمیز نبودند، اما این یکی واقعاً کار می کند و می تواند هر کسی را که به ربات ها و انواع مکانیسم ها علاقه مند است تحت تأثیر قرار دهد - می تواند با بسیاری از دستگاه های مدرن با ماهیت مشابه رقابت کند.

راهب مکانیکی

راهب مکانیکی، که در قرن شانزدهم ظاهر شد، نتیجه یک وعده وفای به پادشاه فیلیپ دوم بود. پسرش از ناحیه سر آسیب دیده بود و پادشاه عهد کرد که در صورت بهبودی پسر معجزه ای ایجاد کند. هنگامی که سلامتی واقعاً بازگشت، پادشاه فیلیپ دوم مجسمه راهب فرانسیسکن دیگو د آلکالا را به یک ساعت ساز سفارش داد. در سال 1560 به پایان رسید. این مجسمه توسط یک کابل کشیده با وزن ها و سطوح مختلف و همچنین سه چرخ کوچک که در زیر ردای رهبانی پنهان شده بود، کنترل می شد. راهب می‌توانست پاهایش را حرکت دهد تا ظاهر راه رفتن را ایجاد کند، و همچنین چشم‌ها، لب‌هایش را تکان داد و سرش را تکان داد. این مجسمه به طور قابل قبولی تصور یک فرد دعاکننده را ایجاد کرد. این دستگاه هنوز کار می کند و در موزه مکانیک اسمیتسونیان در واشنگتن به نمایش گذاشته می شود.

باند پرواز الجزاری

الجزاری، ریاضیدان عرب، مجسمه های مکانیکی منحصر به فردی را در پایان قرن دوازدهم خلق کرد. او رباتی ساخت که می‌توانست شراب بریزد، ساعتی که با آب کنترل می‌شد و مکانیزمی برای شستن دست‌ها که به تنهایی صابون و حوله را پخش می‌کرد. تاج این مجموعه یک ارکستر خودکار بود که می توانست روی آب شناور باشد و در حین حرکت آن موسیقی پخش کند. شامل چهار ساز - چنگ، فلوت و دو طبل بود. علاوه بر این، ارکستر دارای پاروزن های مکانیکی بود که دستگاه را در سراسر دریاچه حرکت می دادند. این مکانیسم مبتنی بر یک درام چرخان بود که کابل ها را حرکت می داد و در نتیجه صداهای مختلفی ایجاد می شد. عناصر خاص باعث شد که نوازندگان و پاروزنان به طور واقع بینانه حرکت کنند. با تغییر درام امکان تغییر ملودی در حال پخش وجود داشت. معلوم شد که ارکستر الجزاری یکی از اولین کامپیوترهای قابل برنامه ریزی در تاریخ بوده است. متأسفانه تا به امروز حتی یک شکل باقی نمانده است؛ نقشه ها و نمودارها ناپدید شده اند. بازتولید دستگاه یا کشف اصل دقیق عملکرد آن تا به امروز غیرممکن است - بزرگترین اختراع فرهنگ مسلمان فقط در آثار ادبی وجود دارد.

کبوتر آرکیتاس

آرکیتاس یک ریاضیدان و سیاستمدار معروف بود. به گفته برخی منابع، او همچنین می تواند بنیانگذار رباتیک باشد. 350 سال قبل از میلاد، او یک کبوتر چوبی اختراع کرد که تحت تأثیر بخار حرکت می کرد. او می توانست بال بزند و به هوا پرواز کند. طرح ها و نمونه های اولیه تا به امروز باقی نمانده اند، بنابراین دانشمندان مدرن فقط می توانند حدس بزنند که دستگاه چگونه کار می کند. برخی بر این باورند که کبوتر بر روی یک طناب، تحت تأثیر هوای فشرده قرار گرفته در داخل، حرکت کرده است. به هر حال، دستگاه باستانی هنوز هم تخیل را تحت تاثیر قرار می دهد - این یکی از اولین روبات های تاریخ است. هیچ تلاشی برای تولید مجدد دستگاه صورت نگرفت.

قو نقره ای

دستگاه شگفت انگیزی که هنوز هم کار می کند در سال 1773 ساخته شد. با استفاده از یک سیستم پیچیده از مکانیسم های ساعت، این ربات پرنده شکل می تواند مانند یک قو واقعی که در یک جریان طوفانی شنا می کند حرکت کند. پرنده گردن خود را خم می کند و منقار خود را با واقع گرایی چشمگیر باز می کند و مکانیسم های کوچک بسیاری در سراسر بدن این توهم را ایجاد می کند که آب در کناره هایش حرکت می کند و ماهی هایی در آن حرکت می کنند که به نظر می رسد قو آنها را می گیرد و می خورد. در داخل یک جعبه موسیقی وجود دارد که اجرا را با صداها همراهی می کند.

روبات ها اثر ژاک دروز

مخترع سوئیسی، پیر ژاک دروز، به عنوان خالق ساعت های لوکس مشهور شد، اما در کنار آنها، سه فیگور مکانیکی منحصر به فرد را نیز خلق کرد. اولین مورد عروسکی بود که در سال 1768 ساخته شد. مجسمه ای به شکل پسری بود که پشت میز نشسته بود. این ربات با استفاده از یک سیستم پیچیده متشکل از هزاران قطعه متحرک، می‌توانست یک خودکار را در جوهر فرو کند و تا چهل حرف را روی یک تکه کاغذ بنویسد که از قبل برنامه‌ریزی شده بود. سپس دو عروسک دیگر ایجاد شد که بر اساس یک اصل مشابه عمل می کردند - عروسک هنرمند می توانست پرتره ای از پادشاه لوئیس پانزدهم بکشد و نوازنده پنج آهنگ مختلف را بر روی یک ارگ مینیاتوری اجرا کرد. هر ربات چهره ای رسا با چشمانی داشت که در پاسخ به اقدامات عروسک حرکت می کرد. عروسک نوازنده حتی می توانست نفس بکشد و تعظیم کند. روبات های دروز تا پایان قرن هجدهم درباریان را شگفت زده کردند و سپس به موزه منتقل شدند و هنوز هم در آنجا نگهداری می شوند. با کمال تعجب، آنها هنوز هم کار می کنند.

اردک Vacançon

در سال 1730، مخترع فرانسوی Jacques Waccanson مخاطبان را با چندین ربات باورنکردنی مجذوب خود کرد. او یک فلوت نواز مکانیکی ساخت که از ریه های مصنوعی برای اجرای مجموعه ای از دوازده آهنگ استفاده می کرد. سپس روباتی ساخته شد که ترومپت و طبل می نواخت. او ملودی ها را سریعتر از هر انسان زنده ای اجرا می کرد. شاهکار Vacanson - یک اردک مکانیکی - در سال 1739 ظاهر شد. این پرنده می‌توانست بال‌های خود را تکان دهد، در حوضچه آب بپاشد و غلات را از دست تماشاگران بخورد. او دانه ها را "هضم" کرد و به صورت توده های فشرده روی یک صفحه نقره ای مدفوع کرد. مکانیزم شگفت انگیز با کمک بسیاری از قطعات و عناصر کار می کرد. یک لوله لاستیکی انعطاف پذیر به عنوان روده عمل می کرد که تمرکز اصلی را فراهم می کرد - خوردن و هضم غذا. اردک خالق خود را چنان معروف کرد که آن را به خانواده های سلطنتی در سراسر اروپا معرفی کرد. واکانسون مورد احترام خود ولتر بود، او مخترع را با پرومتئوس مقایسه کرد و اشاره کرد که اردک واکانسون نشان دهنده شکوه فرانسه است.

کلمه ربات اولین بار توسط کارل کاپک در نمایشنامه علمی تخیلی R.U.R یا ربات های جهانی Rossum برای توصیف یک انسان مصنوعی ابداع شد. کلمه "ربات" از کلمه چکی robotnik به معنای "کارگر" گرفته شده است.

روبات های مدرن همگام با انقلاب مدرن و پیشرفت های هوش مصنوعی هستند. اما مکانیسم‌های اصلی آنالوگ که اعمال انسان یا حیوان را تقلید می‌کنند مدت‌هاست که وجود داشته است.

حتی اگر اصلاً علاقه ای به رباتیک ندارید، این وسایل باستانی باید با نبوغ خود شما را مجذوب خود کنند. آنها بدون بهره مندی از برق یا ماشین آلات دقیق ایجاد شده اند و گواهی بر پتانسیل خلاق بی حد و حصر بشریت هستند.

مجسمه های متحرک

ادبیات دوران باستان مملو از داستان هایی در مورد افراد مصنوعی است. ارجاعات احتمالی شامل خدمتکاران انسان نما در ایلیاد هومر و مجسمه های متحرک ایجاد شده توسط Daedalus، پدر ایکاروس افسانه ای است. یونانیان همچنین اشاره کردند که خدای هفائستوس از پادشاه کرت، مینوس، مردی غول پیکر برنزی به نام تالوس ساخت که از پادشاهی او محافظت می کرد.

تالوس عملاً آسیب ناپذیر بود و تنها نقطه ضعف او پاشنه پا بود، جایی که رگ خونی نزدیک به پوست فلزی بود. تالوس با سوراخ کردن مچ پا و بریدن رگش از بین رفت.

داستان های مجسمه های متحرک در مصر باستان، مجسمه ای را توصیف می کند که توسط کاهنان آمون در حدود 1100 سال قبل از میلاد ساخته شده است. ه. مجسمه فرعون بعدی را با دراز کردن دست و اشاره به یکی از اعضای مذکر خانواده سلطنتی انتخاب کرد. مجسمه های متحرک آشکارا برای تبلیغات مذهبی بسیار مفید بودند. در مصر آنها را ظرف هایی می دانستند که با کمک آنها روح ها تناسخ می یافتند.

شاید این ماشین ها از افسانه ها دور بودند. شواهد مکتوب نشان می دهد که مصریان باستان دانش کافی از اصول اولیه مکانیکی برای ساخت ربات های غیر دیجیتال یا به اصطلاح خودکار داشتند. روش معمول ساخت شامل سیستمی از کابل ها و قرقره ها بود. شعله مقدس شعله ور شد و هوا را گرم و منبسط کرد که سیستم را فعال کرد.

در طول قرن ها، این روند بهبود یافته و بهبود یافته است. کتزیبیوس یونانی اسکندریه خودکاری ساخت که توسط مکانیزم بادامک (دستگاه های دیسکی شکل) کنترل می شد که به او اجازه می داد با تغییر وضعیت خود بنشیند یا بایستد. هیچ یک از آثار Ctesibius، حتی آثار مکتوب، تا به امروز باقی نمانده است، اما بعدها مهندسان باستان به طرح های او برای ماشین های هیدرولیک، بخار و پنوماتیک اشاره کردند. فن آوری آن زمان به اتومات ها اجازه می داد فقط تعداد محدودی از حرکات مشابه را انجام دهند، اما هنوز می توانیم منشاء ربات ها را به Ctesibius ردیابی کنیم.

"پنجه"

به طور دقیق، سلاح جرثقیل مانند ارشمیدس یک ربات نبود، زیرا به یک اپراتور جرثقیل نیاز داشت. با این حال، Claw پیشرو بازوی روباتیک صنعتی بود که در کارخانه های مدرن یافت می شود. تالون کشتی های دشمن را از آب بلند کرد و آنها را برگرداند.

این به طور خاص علیه مهاجمان رومی سیراکوز در سال 213 قبل از میلاد ساخته شد. ه. پولیبیوس مورخ صحنه ای را توصیف کرد که کشتی های رومی به دیوارهای شهر رو به دریا نزدیک شدند. دستی غول‌پیکر بر ناوگان دشمن خم شد و «کمان کشتی را از آب بیرون آورد و آن را به سمت عقب قرار داد». اپراتور سپس «ماشین را محکم کرد و آن را بی حرکت کرد و سپس مکانیزمی را فعال کرد که قلاب و زنجیر را آزاد کرد. سپس کشتی ها یا واژگون شدند و به خوبی شناور شدند، یا پر از سردرگمی و آب دریا شدند.»

پنجه ارشمیدس

پلوتارک می‌افزاید: «منظره‌ای وحشتناک اغلب مشاهده می‌شد: کشتی از آب به هوا برخاست و در یک مکان می‌چرخید تا اینکه همه انسان‌ها را تکان دادند و در جهت نامشخصی پرتاب کردند.»

پنجه اجرای درخشان دو قانون بزرگ ارشمیدس بود - قانون اهرم و قانون شناوری که با هم می توانست کشتی های چند تنی را واژگون کند. برای محاسبه مقدار کمی نیرویی که باید اعمال شود، از دانش نیروها و تعادل استفاده شد.

در واقع، ما هیچ مدرک مستقیمی نداریم که نشان دهد ارشمیدس تا به حال این ابرسلاح را خلق کرده است، و البته مورخان باستان می توانند به میزان قابل توجهی در شایستگی های او اغراق کنند، حتی اگر چنین وسیله ای واقعا وجود داشته باشد. اما آزمایش‌های اخیر مهندسان ثابت کرده است که Talon از نظر فناوری در آن زمان ممکن بود.

خدمتکار فیلو

فیلون بیزانسی مخترع یونانی که در حدود 220 قبل از میلاد درگذشت. پیش از میلاد به دلیل دستاوردهای مهندسی چشمگیرش به مکانیکوس معروف بود. بیشتر اطلاعات در مورد او از تنها اثر باقی مانده او، مجموعه نه جلدی "مجموعه مکانیک" برای ما شناخته شده است. او پس از Ctesibius زندگی کرد و تحقیقات سلف خود را در زمینه هیدرولیک و پنوماتیک ادامه داد.

کتاب پنجم، «پنوماتیک» (رساله‌ای در مورد دستگاه‌هایی که با فشار هوا یا آب کار می‌کنند)، ربات زنی را که فیلو خلق کرده است، توصیف می‌کند. کوزه شرابی در دست راست داشت. وقتی جامی روی دست چپش می گذاشتند، در آن شراب می ریخت و آب اضافه می کرد و اگر صاحبش می خواست آب را مخلوط می کرد. فیلو از طریق شبکه پیچیده‌ای از کانتینرها، لوله‌ها، لوله‌های هوا و فنرهای سینوسی که با وزن، فشار هوا و خلاء در تعامل بودند، خودکاری ساخت که می‌توانست کار مفیدی انجام دهد تا اینکه صرفاً یک تکیه‌گاه در مراسم مذهبی باشد.

با این حال، در دسترس بودن نیروی کار برده ارزان به سرعت نیاز به روبات ها را از بین برد. روباتیک باید تا زمان دیگری صبر می کرد تا پتانسیل خود را درک کند. کار فیلو بر نسل بعدی دانشمندان از جمله هرون اسکندریه تأثیر گذاشت. همچنین اندیشه های او در قرون وسطی گذر کرده و علم اسلامی را در قرون وسطی الهام می بخشد.

ربات قابل برنامه ریزی هرون اسکندریه

هرون اسکندریه (10 - 70 بعد از میلاد) شاید بهترین مخترع دوران باستان بود. از جمله دستگاه های مبتکرانه او می توان به دستگاه های آب مقدس با سکه (نمونه اولیه ماشین های فروش مدرن)، دستگاه های اتوماتیک و یک توربین بخار ساده (موتور هرون یا aeolipile) اشاره کرد که 1700 سال قبل از اختراع ماشین بخار با بخار نیرو می گرفت. توسط جیمز وات یکی از درخشان ترین اختراعات هرون اولین ربات قابل برنامه ریزی بود که در سال 60 پس از میلاد ساخته شد. ه.

این وسیله یک گاری سه چرخ بود که ربات های دیگر را به صحنه می برد و در آنجا برای حضار اجرا می کردند. باری از یک طناب آویزان شده بود که به دور دو محور مستقل گاری پیچیده شده بود. هرون با استفاده از میخ ها می توانست نحوه پیچیدن طناب به دور محور را تغییر دهد. این به او اجازه داد تا حرکت و جهت ربات را از قبل برنامه ریزی کند. هرون در طول آزمایش های خود یک حقیقت ساده اما مهم را آموخت: اصطکاک می تواند در حرکت ربات اختلال ایجاد کند، بنابراین یک سطح صاف مورد نیاز است.

دانشمند کامپیوتر نوئل شارکی از دانشگاه شفیلد معتقد است که این سیستم کنترل مبتنی بر طناب معادل برنامه نویسی باینری مدرن است. کارت های پانچ قدیمی بر همین اصل کار می کردند.

شوالیه و شیر اثر لئوناردو داوینچی

هیچ بحثی در مورد روبات های باستانی بدون ذکر شایستگی های لئوناردو داوینچی کامل نمی شود. با توجه به نبوغ داوینچی، جای تعجب نیست که او دست خود را در خلق افراد و حیوانات مصنوعی امتحان کرد.

لئوناردو کار هرون را مطالعه کرد و دانش خود را با دانش خود در آناتومی، فلزکاری و مجسمه سازی ترکیب کرد تا موجودات مصنوعی خود را خلق کند. لئوناردو به لطف درک خود از مکانیک حرکات انسان و حیوان (جنبش شناسی)، توانست مدل های مکانیکی عضلات و مفاصل را بسازد. ممکن است چندین صفحه گمشده از دفترچه یادداشت لئوناردو Codex Atlanticus به روباتیک اختصاص داده شده باشد.

لئوناردو برای مسابقه ای در میلان، شوالیه زرهی خود را ساخت که می توانست به طور مستقل حرکت کند. با کمک قرقره ها، ترازوها و چرخ دنده ها، شوالیه می توانست بنشیند، بایستد، سر خود را حرکت دهد و چشمه خود را بالا بیاورد. با استفاده از قطعاتی از توصیفات باقی مانده از آن دوران، مارک روشیم، روباتیک، شوالیه را در سال 2002 بازسازی کرد. طرح‌های رباتیک لئوناردو به قدری مؤثر بودند که الهام‌بخش روبات‌های خود Rosheim در ناسا شدند.

یکی دیگر از ساخته های لئوناردو شیری بود که در سال 1515 به پادشاه فرانسه فرانسیس اول اهدا شد. شیر می توانست به تنهایی راه برود. وقتی ایستاد، سینه‌اش باز شد و دسته‌های گل رز و نیلوفر در آن ظاهر شد. در سال 2009، شیر بر اساس نقاشی های لئوناردو بازسازی شد.

راهب نمازگزار

جیانلو توریانو یکی از بهترین ساعت سازان ایتالیایی قرن شانزدهم بود. او در سال 1529 به خدمت امپراتور چارلز پنجم درآمد و پس از کناره گیری چارلز در سال 1555 با او به صومعه سان جوستر رفت. توریانو سعی کرد با ایجاد خودکارهای کوچک برای سرگرمی امپراتور، افسردگی امپراتور را کاهش دهد.

توریانو سربازان مینیاتوری داشت که روی میز شام می جنگیدند. گزارش شده است که او پرندگان کوچکی را از چوب حک می کرد و آنها در اطراف اتاق و حتی در خیابان پرواز می کردند. یک دستگاه خودکار به نام Lady Lute Player در موزه Kunsthistorisches در وین قابل مشاهده است. او دیگر کار نمی کند، اما همچنان می تواند گام های کوچکی را در یک خط مستقیم یا منحنی بردارد، عود را با دست راست خود بکوبد و سرش را کج کند.

با این حال، موسسه اسمیتسونیان یک دستگاه کار منسوب به توریانو دارد - یک راهب نمازگزار 39 سانتی متری. خودکاری از چوب و آهن دور میدان می چرخد ​​و با دست راست خود را به سینه می زند و با تسبیح چپش انگشت می گذارد و گاهی آنها را می بوسد. ممکن است برگردد و سرش را تکان دهد، چشمانش را بچرخاند و دعاهای آرامی را زمزمه کند.

افسانه ها حاکی از آن است که وقتی دون کارلوس، پسر جوان فیلیپ دوم، بر اثر ضربه به سر ناشی از سقوط در حال مرگ بود، فیلیپ و تمام اسپانیا برای معجزه دعا کردند. در کنار پسرک یادگارهای راهب دیگو د آلکالا که صد سال مرده بود قرار داده شد. آن شب روح یک راهب به دون کارلوس ظاهر شد و به او گفت که پسر بهبود خواهد یافت. دون کارلوس به هوش آمد و متعاقبا بهبود یافت. فیلیپ سپاسگزار توریانو را مأمور ساخت تصویر سنت دیگو کرد. راهب دعا، یک معجزه علمی، پاسخ فیلیپ به یک معجزه مقدس بود. شهر سن دیگو در کالیفرنیا نیز به نام دیگو د آلکالا نامگذاری شده است.

کاراکوری نینگیو

عشق ژاپنی ها به روبات ها به اعماق گذشته می رسد. اولین روبات ژاپنی در دوره ادو (1603 - 1868) ساخته شد. کاراکوری نینگیو (عروسک مکانیکی) نام داشت و از چوب، ریسمان و پیچ جمع می شد. ژاپنی ها نیز برای این خودکار ساعت های غربی را قرض گرفتند.

روبات‌های کوچک خانگی که هدفشان سرگرم کردن ژاپنی‌ها بود، رایج‌تر بود. مثلاً می‌توانستند تیر بزنند. برخی کاراکوری ها حتی می توانند از مهمانان چای پذیرایی کنند. اگر مکانیسم فیلو را به یاد بیاوریم، ربات های کاراکوری نیز پس از قرار دادن فنجان روی دست خودکار فعال شدند. و اگر چرخ دستی رباتیک Heron را به خاطر داشته باشید، به لطف یک رشته قابل تنظیم، امکان برنامه ریزی کاراکوری برای حرکت در امتداد تشک در دو جهت وجود داشت.

داشی‌های کاراکوری نیز وجود داشت که در طول مراسم مذهبی در جشنواره‌ها مانند مجسمه متحرک Ctesibius استفاده می‌شد. این خودکارها اسطوره ها و افسانه های باستانی را اجرا می کردند. بوتای کاراکوری یا خودکارهای تئاتری نیز برای اجرا استفاده می شد. ژاپنی ها واقعاً این بازیگران مینیاتوری را دوست داشتند که مردم سعی می کردند از حرکات آنها تقلید کنند - و نه برعکس، همانطور که ممکن است فکر کنید.

"فلوت نواز"

ولتر نابغه مکانیک ژاک دووکانسون را به دلیل قدرت باورنکردنی اش در دادن حیات به مواد بی جان، «پرومته جدید» نامید. ژاک در حالی که هنوز کودک بود، در حالی که منتظر بود مادرش اعتراف خود را تمام کند، ساعت کلیسا را ​​مطالعه کرد. ژاک تمام جزئیات ساعت را حفظ کرد و آنها را در خانه بازسازی کرد. او که کمی به بلوغ رسیده بود، شروع به آزمایش با خودکار کرد. یک روز ژاک بیمار شد و یک نوازنده فلوت اندرویدی در هذیان خود به او ظاهر شد. هنگامی که ژاک روی پاهای خود ایستاد، بلافاصله شروع به ساختن ربات کرد.

فلوت پلیر برای اولین بار در 11 فوریه 1738 معرفی شد و ساخت آن تقریباً غیرممکن بود. با توجه به اینکه فلوت یکی از پیچیده ترین سازهاست، نواختن هماهنگ با افراد واقعی برای «فلوتیست» به طرز غیرقابل توصیفی دشوار بود. با این حال، Jacques de Vaucanson موفق شد رباتی بسازد که بتواند 12 ملودی مختلف را پخش کند. همه مکانیسم‌ها برای تقلید از هر ماهیچه درگیر در نواختن فلوت ساخته شده بودند.

ژاک با استفاده از سیستمی از دم، لوله و ترازو می‌توانست جریان هوا را در گذرگاه‌ها کنترل کند. او لب هایی طراحی کرد که می توانستند باز و بسته شوند و به جلو و عقب حرکت کنند. زبانه فلزی جریان هوا را تنظیم می کرد و مکث ایجاد می کرد. ربات ژاک در واقع نفس می کشید.

مشکلی که ژاک با آن روبرو شد انگشتان دست بود - انگشتان چوبی برای تولید صداهای مورد نظر خیلی سفت بودند، حتی اگر همه اهرم ها به درستی کار می کردند. ژاک برای تقلید از انگشتان واقعی، اندام های چوبی را با چرم واقعی پوشانده و آنها را نرم می کند.

ژاک دووکانسون ماشین های دیگری ساخت که معروف ترین آنها اردکی بود که بعد از غذا خوردن مدفوع می کرد. اما بر خلاف The Flute Player، این اردک بیشتر یک ریزه کاری سرگرم کننده بود تا یک پروژه ارزشمند برای بازسازی عملکرد یک موجود زنده.

"نویسنده"

در موزه هنر و تاریخ در نوشاتل، در غرب برن، سوئیس، یک پسر بچه سه ساله پابرهنه پشت میز چوب ماهون نشسته و کلمات کاملی را با خودکاری در دست راستش می نویسد. چیزی که در نگاه اول یک عروسک اسباب بازی شایان ستایش به نظر می رسد در واقع یک شگفتی مهندسی است: جد کامپیوتر مدرن. نگاه دقیق تری بیندازید و ببینید که چگونه چشمان او کارهایی را که دستانش انجام می دهند دنبال می کنند. پسربچه ای خودکار را پس از فرو بردن آن در جوهردان تکان می دهد.

Writer که توسط ساعت ساز سوئیسی الاصل پیر ژاکه دروز در اواخر دهه 1770 ساخته شد، از 6000 جزء مجزا تشکیل شده است که با هم کار می کنند تا یک ماشین تحریر قابل برنامه ریزی کاملاً مستقل ایجاد کنند. پسر می تواند هر متنی از چهل کلمه را در چهار خط بنویسد، به لطف 40 دوربین که فقط به عنوان خواننده کار می کند. این سیستم به شما امکان می دهد بدون هیچ دخالت خارجی متن بنویسید. "نویسنده" حتی می تواند در وسط یک خط توقف کند و شروع به نوشتن یک متن جدید کند.

ژاکه دروز می دانست که چگونه مردم را با خودکارهای خود غافلگیر کند. در دربار فردیناند ششم پادشاه اسپانیا، مردم متقاعد شدند که موجودات ژاکه دروز نوعی جادوگری هستند. برای جلوگیری از اتهامات جادوگری توسط تفتیش عقاید، ژاکه دروز، تفتیش عقاید بزرگ را دعوت کرد و ربات و عملکرد درونی آن را برای مطالعه به او ارائه کرد. بدون جادو.

«نویسنده» یکی از سه اندرویدی بود که توسط Jaquet-Droz از سال 1767 تا 1774 ساخته شد. دو نفر دیگر که پیچیدگی کمتری نسبت به نویسنده دارند، بانوی نوازنده و پیش نویس نمایش داده می شوند. این ربات‌ها به دلیل کوچک‌سازی مکانیسم‌های داخلی‌شان جالب هستند. همه آنها در بدن قرار دارند، و نه بر روی مبلمان اطراف، همانطور که معمولاً اتفاق می افتاد. کوچک سازی نیاز به سفارشی سازی پیچیده تری از تمام قسمت های مکانیزم دارد، اما به لطف این، ربات ها 200 سال پس از ایجادشان به کار خود ادامه می دهند. و به همین دلیل است که آنها شگفت انگیز هستند.

"طراحی پسر"

در انستیتوی فرانکلین در فیلادلفیا، ماشین خودکار بیش از دویست ساله «طراحی پسر» به سنت جادوی مکانیکی که توسط «نویسنده» آغاز شده است، ادامه می‌دهد. "طراحی پسر" شاهکاری از ساعت ساز دیگر سوئیسی، هنری مالاردت است. مانند The Writer، الهام بخش فیلم Hugo مارتین اسکورسیزی بود که در آن خودکار نقش مکمل را بازی می کند.

"پسر نقاشی" در پیچیدگی خیره کننده است. مجموعه ای از بادامک های دوار برنجی حرکات فوق العاده نرم و واقعی دست را دقیقاً کنترل می کند. این هندسه ساده مانند حرکت دست روی محور x، y یا z نیست. مثلاً برای کشیدن یک خط مورب مستقیم، عقربه باید مدام بچرخد، در غیر این صورت یک قوس می کشد.

هنگامی که ربات روشن می شود، می تواند در عرض سه دقیقه نقاشی کند. این فرآیند شامل فک های زیادی می شود و در صورت نیاز به الگوی متفاوتی، دستگاه باید کل پشته فک ها را 3 میلی متر جابجا کند تا به پشته دیگری منتقل شود، در غیر این صورت کل فرآیند مختل می شود. دقت باورنکردنی با این واقعیت حاصل می شود که تقریباً تمام قطعات با دست ساخته شده اند. Drawing Boy می تواند سه شعر (دو شعر به زبان فرانسوی و یکی به زبان انگلیسی) بنویسد و چهار نقاشی از جمله یک معبد چینی را تکمیل کند.

چند بادامک ساده حرکات چشم و سر را کنترل می کنند. در طول فرآیند تصویری، پسر برای لحظه ای می ایستد که دسته مشت ها جابه جا می شود، سرش را بالا می گیرد و برای لحظه ای به دوردست ها نگاه می کند، گویی به این فکر می کند که بعداً چه چیزی بکشد. سپس سرش را پایین می آورد و دست به خلقت ادامه می دهد.

لئوناردو داوینچی (زاده ۱۵ آوریل ۱۴۵۲ – درگذشته ۲ مه ۱۵۱۹) یکی از مشهورترین هنرمندان، مخترعان، معماران و نویسندگان ایتالیایی دوره رنسانس بود. امروز لیستی از ده مورد از بزرگترین و شگفت انگیزترین اختراعات او را که به خاطر آنها به شهرت رسید به شما ارائه می کنم.

10. روبات شوالیه

9. پروانه

8. شهر آینده

7. گاری خودکششی

6. مخزن

5. لباس غواصی

4. مسلسل

3. پرنده کوپتر

2. چتر نجات

در سال 1483، لئوناردو داوینچی طرحی از چتر نجات هرمی کشید - "چادر" ساخته شده از کتانی نشاسته ای به ابعاد 12x12 ذراع. همانطور که خود او اشاره کرد، به لطف این وسیله یک فرد می تواند از هر ارتفاعی سقوط کند و آسیب نبیند. نکته شگفت انگیز این است که این محاسبات به ابعاد یک چتر نجات مدرن نزدیک است.

1. بلبرینگ