در اختلافات بین افراد، تقریباً در همه جا می توانید اصطلاح "کفایت" را بشنوید. هر یک از شرکت کنندگان در مناقشه سعی می کند تا حد امکان فعالانه به این کیفیت حریف خود شک کند و کفایت باور نکردنی خود را در چهره خود تکان دهد. آیا این ملک اسرارآمیز واقعاً در زندگی هر فردی اهمیت تعیین کننده دارد؟ متأسفانه، اکثر افرادی که از این اصطلاح استفاده می کنند، درک اینکه کفایت چیست، مشکل دارند.

کفایت صرفاً مطابقت با چیزی است. یعنی ممکن است انسان نسبت به چیزی کافی یا ناکافی باشد، به کار بردن این کلمه فی نفسه نادرست است. از اینجا نتیجه می گیرد که کفایت یک مفهوم نسبی است.

ارزیابی کفایت

چگونه بفهمیم چه چیزی کافی است و چه چیزی کافی نیست؟ هیچ‌کس نمی‌خواهد به عنوان «ناکافی» شناخته شود، زیرا این برچسب می‌تواند نگرش دیگران را نسبت به شما کاملاً تغییر دهد. اغلب، کفایت به عنوان انطباق پیش پا افتاده با استانداردهای پذیرفته شده عمومی اخلاق و رفتار درک می شود. علاوه بر این، اقداماتی که در یک موقعیت کافی هستند ممکن است در موقعیت دیگر ناکافی باشند. در بیشتر موارد، این مفهوم صرفاً دیدگاه ذهنی یک فرد در مورد نحوه تفکر و رفتار دیگران است. بنابراین، اگر کسی شما را به بی کفایتی متهم می کند، این به هیچ وجه دلیلی برای وحشت نیست؛ شاید این شخص به سادگی شما را دوست نداشته باشد.

البته ارزش ها و معیارهای اخلاقی پذیرفته شده ای وجود دارد که رعایت نکردن آنها وحشیگری هولناک تلقی می شود. اما ارزش های خود را فراموش نکنید، زیرا اکثریت اغلب اشتباه می کنند. و شخصی که زندگی خود را بر اساس اصل "همه چیز مانند دیگران است" می سازد، به سختی می توان فردی آگاه نامید، اگرچه او فاقد کفایت نیست. بنابراین، آنچه را که لازم است انجام دهید؛ دیگران کفایت شما را ارزیابی خواهند کرد.

افراط

البته گاهی اوقات موارد شدید عدم کفایت وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که رفتار شخص کاملاً خارج از چارچوب عموماً پذیرفته شده است ، کاملاً خطرناک و غیر طبیعی می شود.

در بیشتر موارد، این نشان دهنده ناهنجاری های روانی است و دیر یا زود یک موضوع بسیار غیرعادی را به بیمارستان می کشاند. موارد مخالف نیز وجود دارد، زمانی که فرد فقیر به خوبی می داند کفایت چیست و سعی می کند به شدت از چارچوب خشن آن پیروی کند. نظر این شخص کاملاً با هنجارهای پذیرفته شده همخوانی دارد؛ آنها به طور کامل دنیای درونی او را شکل می دهند و جایی برای نتیجه گیری خود او باقی نمی گذارند.

تناسب سنی

رعایت سن شما در جامعه مدرن کمتر از وجود ارزش ها و دستورالعمل های قابل درک و پذیرفته شده توسط جامعه نیست. یک بزرگسال که مانند یک کودک رفتار می کند می تواند بسیار عجیب به نظر برسد. اگر کودکی مانند یک بزرگسال رفتار کند، مردم آن را خنده دار یا بامزه می دانند، اما او را جدی نمی گیرند.

بزرگ‌سالانی که با زبان عامیانه نوجوانانه ارتباط برقرار می‌کنند، یا افراد مسن که سعی می‌کنند جوان به نظر برسند، تأثیری رقت‌انگیز ایجاد می‌کند.

برای هر چیزی زمانی وجود دارد، فراموش نکنید وقتی سعی می کنید کسی شوید که نیستید، کفایت چیست. نسل جوان باید به یاد داشته باشد که زندگی بزرگسالی آنها هنوز فرا خواهد رسید و سالهای کودکی گذشته خود را با حسادت به یاد خواهند آورد.

برعکس، افراد نسل بزرگتر نیازی به فراموشی ندارند که دوران کودکی گذشته است و راهی برای بازگشت به آن وجود ندارد، بنابراین ارزش پذیرش همه پیچیدگی ها و مسئولیت های زندگی بزرگسالی را دارد.

معنی کفایت

به هر حال، انطباق کامل با هنجارهای اجتماعی هیچ فضایی برای نظر خود فرد باقی نمی گذارد. بنابراین، تعقیب کفایت بدنام فایده ای ندارد؛ بهتر است به حرف خود گوش دهید و از زندگی لذت ببرید. بالاخره کفایت چیست؟ فقط مطابق با ایده دیگران در مورد اینکه چه چیزی درست است و چه چیزی اشتباه است. با انجام کارهایی که دیگران انجام می دهند، شما ناگزیر مانند آنها خواهید شد و فردیت خود را کاملاً از دست خواهید داد.

شما نباید کفایت خود را به کسی ثابت کنید یا برعکس، سعی کنید کسی را با بی کفایتی خود تحت تأثیر قرار دهید و سعی کنید خود را فردی خارق العاده نشان دهید. خودتان باشید، همانطور که ذهن خود حکم می کند، و نه هنجارهای رفتاری "جهانی" زودگذر - این همان چیزی است که بلوغ و کفایت فرد را نشان می دهد. البته همیشه کسانی خواهند بود که بخواهند دیگران را به خاطر بی کفایتی سرزنش کنند و جهان بینی خود را تحمیل کنند. اما آیا تلاش های رقت انگیز آنها می تواند یک فرد قوی و مستقل را از مسیر درست منحرف کند؟

کفایت— این یک احساس حساس از ضرورت و مصلحت یک یا آن عمل است، توانایی تسلط بر بازخورد از جهان و عمل مطابق با اراده الهی.

ایگور مورگونوف

کفایت

ارتباط موضوع انشا به این دلیل است که کفایت یکی از ویژگی های اساسی انسانی است که برای تعامل صحیح و هماهنگ یک فرد با جهان و افراد اطرافش و در نتیجه برای تقویت هارمونی لازم است. ، عشق و نظم در جهان، واقعیت.

هدف از چکیده کمک به درک ماهیت وضعیت کفایت و ارائه توصیه هایی برای آگاهی، توسعه و تقویت این حالت در فرد است.

برای دستیابی به این اهداف، حل وظایف زیر ضروری است:

دقیق ترین تعریف را از Adequacy ارائه دهید.
. مظاهر کفایت را در عرصه های مختلف وجود انسان در نظر بگیرید.
. تداعی ها، مواد تداعی کننده، مانند تمثیل ها را در نظر بگیرید که به درک کفایت کمک می کنند.
. تعیین روش ها و توصیه هایی برای توسعه کفایت.

این چکیده، گزینش و نظام‌بندی اطلاعات موجود است که مبحث کفایت را آشکار می‌کند. اول از همه، از چنین منابع اطلاعاتی به عنوان آگاهی کتبی دانش آموزان سال دوم برنامه بهبود روانی و ادبیات مرکز تربیت بدنی و تربیت بدنی "وحدت" استفاده شد. چکیده همچنین شامل افکار و آگاهی نویسنده است.

1. تعاریف کفایت

«کفایت فعالیت مطابق با
با قوانین الهی هستی"

رمز جنگجوی روح، جنگجوی روح

همانطور که از تعریف فوق بر می آید، برای درک کامل کفایت چیست، شناخت و درک قوانین الهی وجود ضروری است و بر این اساس، برای عمل به اندازه کافی، لازم است که هادی این قوانین باشیم. . و از آنجایی که تمام قوانین در نیروی عشق الهی گنجانده شده است، پس برای رسیدن به کفایت لازم است که هادی خالص این قدرت باشیم!

البته انجام این کار بلافاصله دشوار خواهد بود. دست کم، این فرض که این کار را می توان در چند مراقبه انجام داد، چندان کافی نیست. چگونه می توانیم با استفاده از تعاریف موجود درک کنیم که کفایت چیست؟

کفایت در روابط انسانی تاکتیک و اخلاق است.

کفایت حالتی است که به شما امکان می دهد با حساسیت و هوشیاری در جوهر پدیده ها و فرآیندهایی که در اطراف شما رخ می دهد غوطه ور شوید و با جهان بدون نقض هماهنگی آن با رعایت قوانین هستی تعامل کنید. برای کافی شدن ، لازم است که حساسیت همه جانبه را پرورش دهید.

توانایی ورود هوشمندانه و زیرکانه به زندگی بدون برهم زدن هماهنگی کلی جهان.

توانایی ارزیابی درست موقعیت و گرفتن تنها تصمیم درست، زمانی که دقیقاً می دانید چه کاری باید انجام دهید و بگویید، بدون برهم زدن هماهنگی دنیای اطراف، نشان دادن حساسیت و رعایت اخلاق عمل کنید.

کفایت یک احساس لطیف از دنیای اطراف، واقعیت، تمام نیروهای جهان، واقعیت و عمل مطابق با این احساس است. فردی که به اندازه کافی عمل می کند به طور هماهنگ در فضا و زمان هر موقعیتی قرار می گیرد و از این طریق فرصت حل هماهنگ آن را پیدا می کند.

رفتار کنترل شده و آگاهانه در هر موقعیتی. کفایت مسیر انتقال به حالت کامل تر است.

کفایت، دیدن مظاهر هارمونی در دنیای اطراف، درک خود به عنوان بخشی از این هارمونی و توانایی تقویت آن با گفتار و کردار و کاهش ناهماهنگی است.

کفایت مطابقت انسان با هر لحظه از زندگی است. احساس آنچه بالاترین، یعنی انسان از انسان انتظار دارد، و تجلی آن در اعمال، عواطف، افکار، حالات، به گونه ای که زندگی را بهبود بخشد.

کفایت واکنشی منعطف، حساس و سریع نسبت به محیط بر اساس قابلیت ها و بر اساس مصلحت است. توجه خود را در کاری که انجام می دهید غرق کنید. یعنی در محل کار - کار، در اتاق تمرین - آموزش و غیره. کاری را که در این زمان در این مکان هستید انجام دهید. در عین حال، باید نسبت به هر چیزی که برای ما و اطرافمان اتفاق می افتد، انعطاف پذیر و حساس واکنش نشان دهیم.

کفایت راهی برای ارزیابی واقع بینانه توانایی ها و توانایی های خود و عمل مطابق با آنهاست. ارتباط کافی پذیرش است، میل به درک آنچه یک شخص می خواهد، بر اساس انسانیت تحقق می یابد.

کفایت توانایی گوش دادن و درک صمیمانه افراد، حل وضعیت با آنها به روشی جدید و رفتار صادقانه است. توانایی نگاه کردن بی‌علاقه و بی‌طرفانه به آنچه اتفاق می‌افتد از چشمان ذات خود و انتخاب بهترین مسیر عملی که به هدف منتهی می‌شود و هماهنگی را افزایش می‌دهد.

کافی بودن یعنی خود بودن، طبیعی بودن در تمام مظاهر آن، پذیرفتن موقعیت آنگونه که هست، مثبت پذیرفتن آن، درک اینکه هر موقعیتی پیش می آید تا با خلاقیت در آن، انسان قوی تر شود.

به اندازه کافی عمل کردن به این معنی است که به گونه ای عمل کنید که با نگاه کردن به شما نخواهید انگشت خود را به سمت شقیقه خود بچرخانید. کاری کنید که مردم بخواهند به شما بپیوندند، یعنی. به اندازه کافی
حالت همخوانی با فضای اطراف، مردم، مکان. رفتار مناسب ناشی از درک واضح و کامل از وضعیت فعلی و افراد درگیر در آن است.

رفتار مناسب انسان، رفتاری است بدون عجیب و غریب و عجیب. در عین حال مسئولیت کارهایی را که انجام می دهید متوجه می شوید. کفایت حالت عاقل و حضور کامل در موقعیت است.

کفایت به شما امکان می دهد ابزار مناسب را برای تأثیرگذاری بر وضعیت انتخاب کنید. آن را از بیرون و مکان و هدف خود در این موقعیت درک کنید و ببینید.

کنش کافی یک اقدام، حل و فصل یک موقعیت است، بر اساس حساسیت به دنیای اطراف، درک هنجارهای رفتاری پذیرفته شده در جامعه.
جلو نروید، اما مؤدبانه راه را واگذار کنید و مانع را دور بزنید.

ارتباط با دنیای بیرون. این خود را در حساسیت، درک، بی عیب و نقص نشان می دهد. این درک و احساس خود به عنوان یک انسان است.

مطابقت با لحظه، زمان و مکان. توانایی اینجا و اکنون بودن.

کفایت احساس حساس ضرورت و مصلحت بودن یک یا آن عمل، توانایی تسلط بر بازخورد از جهان و اقدام برای افزایش هماهنگی است. توانایی زندگی در اینجا و اکنون، مطابقت با لحظه فعلی، انتخاب مسیر بهینه عمل. درست مانند سیستم ایمنی انسان - وقتی سالم است - پاسخ بدن کافی است. و بالعکس.

کفایت - تناسب عمل با رویدادها و موقعیت ها، واکنش هماهنگ.
توانایی ارزیابی موقعیت و انتخاب هماهنگ ترین مسیر رفتار، اعمال و اعمال.

درک این موضوع که بیرونی، درونی را منعکس می کند. نگرش مثبت نسبت به دنیای اطراف، بازخورد، پذیرش درونی هر آنچه در جهان وجود دارد، در عین حال درک نیاز و امکان بهبود و هماهنگ سازی آن.

نگرش مثبت و رفتار هوشیارانه متناسب با شرایط است.

حالت رزونانس با جهان خارج، تناسب، مطابقت بین اهداف و وسایل، حالت با جریان یکنواخت احساسات مثبت در بدن، بدون فشار همراه است.

یک فرد مناسب به طور واقع بینانه توانایی های خود را در یک لحظه معین ارزیابی می کند، می تواند مسئول اعمال خود باشد و به وعده های خود عمل کند.

مظهر کفایت، هر عمل یا انفعالی است، در صورتی که هماهنگی بیشتری در فضا داشته باشد، اگر با اصول اخلاق انسانی همخوانی داشته باشد.

عمل به اندازه کافی به معنای انجام کاری است که با عالی ترین آرمان های انسانی، یعنی جوهر انسانی خود مطابقت دارد.

کفایت. این به زبان روسی چگونه است؟ توانایی پذیرش هر اتفاقی که می افتد به عنوان پیامی از سرنوشت ، یعنی به نفع خود شما وارد می شود.

کفایت، تبعیت از چیزی است. یک شخص با یک هدف خاص وارد جهان می شود و باید مطابق با آن زندگی کند. این هدف با رعایت اخلاق در رابطه با افراد دیگر همراه است. این بدان معنی است که کفایت پیروی از اقدامات انسانی با قوانین اخلاق انسانی است.

توصیه می‌شود لحظاتی را که ما را به سمت ویژگی‌های خودخواهانه سوق می‌دهد، از جمله رنجش و غیره، زیر نظر داشته باشیم. نسبت به هر چیزی که برای ما و اطرافمان اتفاق می‌افتد، انعطاف‌پذیر و حساس واکنش نشان دهیم.

تصمیم گیری مناسب به چه معناست؟ تصمیم کافی فقط با شنیدن قلب خود می تواند گرفته شود. یک راه حل کافی همیشه با عدالت مطابقت دارد. یک راه حل کافی بدن را با شادی اشباع می کند ، که با راحتی همراه است. یک تصمیم اشتباه منجر به ناراحتی در بدن جسمی می شود. بدن جسمی فرد را وادار می کند تا تصمیمات درستی اتخاذ کند. اگر این اتفاق نیفتد ، احساس ناراحتی می کند و بیمار می شود. اما پس از اتخاذ تصمیم درست، باید آن را به نتیجه منطقی رساند و با اقدامات درست به صورت فیزیکی اجرا کرد، در غیر این صورت ممکن است نتیجه با مثبت نیز متفاوت باشد.

2. شرح کفایت

2.1 تظاهرات کفایت در بدن فیزیکی.

برای بدن ، کفایت احساس نیاز به انتخاب از انواع روش ها و دستور العمل های مربوط به آنچه نیاز واقعی وجود دارد.

کفایت بدن - توانایی گوش دادن به آن، انجام برخی روش ها به موقع: تمیز کردن، دویدن، ورزش و عدم رساندن آن به حالت بیماری.

کفایت در بدن شما درک نیازها و توانایی های آن در یک زمان خاص است. آنچه را که او نیاز دارد به او بدهید، او را خسته نکنید، اما تنبلی، بی مسئولیتی و دیگر مظاهر خودخواهی خود را نیز از دست ندهید. بدن خود را توسعه دهید. به عبارت ساده ، او را دوست داشته باشید.

بدن فیزیکی یک فرد صادقانه به او خدمت می کند. یک فرد باید از آن مراقبت کند: به آن لباس بپوشد، به او پناه دهد، به آن غذا بدهد، مغز و ماهیچه هایش را تمرین دهد، با احساسات مثبت تغذیه کند و با طبیعت تعامل داشته باشد. اما معمول است که فرد فراموش کند: بیش از حد خود را با کار سنگین کند یا ویژگی های منفی را نشان دهد: ترس، عصبانیت، عصبانیت، بی احتیاطی و غیره. و بدن انسان را به یاد بیماری می اندازد.

کفایت نسبت به جسم فیزیکی باید با رعایت تدابیر، در برخورد حساس و دقیق نسبت به بدن نمایان شود.

2.2. مظاهر کفایت نسبت به خویشاوندان و مردم.

کفایت در روابط با والدین در احترام و سهولت در طنز ظاهر می شود. در توانایی این که مشکلات آنها را به دوش نکشید، بلکه به آنها کمک کنید تا علاقه شما را به نظم بخشیدن به امور در زندگی خود احساس کنند.

کفایت نسبت به خویشاوندان در روابط صادقانه و صمیمانه و در صورت عدم تحریک و نارضایتی و تحمیل نمود پیدا می کند. به عنوان مثال، اگر آنها علاقه مند هستند، می توانید توضیح دهید که چرا یک سبک زندگی سالم خوب است، یا راه حل های متعددی برای یک موضوع نشان دهید، بدون تحمیل، اما با استفاده از هر لحظه ای که فضای باز برای دانش وجود دارد.

با خویشاوندان حساس و با محبت رفتار کنید، اما بدون اینکه مسئولیت‌های آن‌ها را بر عهده خودتان بگذارید، از جمله مسئولیت مراقبت از سلامتی و مسئولیت آن را بر عهده بگیرید.

کفایت نسبت به فرزندان (و نوه‌ها) در توانایی آنها آشکار می‌شود که به آنها اجازه دهیم بهترین آرزوها و ویژگی‌های خود را نشان دهند و در عین حال نسبت به آنها حساس و سخت‌گیر باشند و از مظاهر خودخواهانه آنها لذت نبرند. توانایی توضیح واضح نحوه عملکرد صحیح در یک موقعیت خاص، توانایی نشان دادن، اول از همه، با مثال. در این درک که کودکان از طریق رفتار خود در درجه اول ناخودآگاه والدین خود را به نمایش می گذارند و به نوعی شاخص هستند. این بدان معنی است که با مشاهده برخی تظاهرات منفی در کودک، باید بتوانید آنها را از ابتدا در خود ردیابی و اصلاح کنید.

کفایت نسبت به فرزندان در درک این امر آشکار می شود که آنها مسیر خود را در زندگی دارند و باید تجربه مستقلی کسب کنند. در نگرش و درک حساس - جایی که نیاز به نصیحت دارند و جایی که نیازی به آن ندارند. ما باید به آنها فرصت دهیم تا مسیر خود را پیدا کنند.

در ارتباط با مردم، کفایت خود را به عنوان حساسیت در درک اینکه ذات یک شخص می خواهد و منیت او چه می خواهد نشان می دهد. و بر اساس این درک، لازم است روابط به گونه ای ایجاد شود که به تجلی ذات در شخص کمک کند، بدون اینکه مؤلفه منیتی را بترساند. حتی بیشتر از آن، تا حدودی خودخواهی را آرام می کند تا در تجلی انسانیت دخالتی نداشته باشد.

با فردی به زبانی نزدیک به مفاهیم او صحبت کنید.

2.3. مظاهر کفایت در زندگی روزمره، به اشیا.

در رابطه با خانه، اشیاء، کفایت در درک دقیق آنچه که نیاز است و برای چه چیزی، در توانایی نزدن نگه داشتن اجباری اشیا در نزدیکی خود آشکار می شود. خانه باید به گونه ای باشد که هر گوشه و منطقه ای پر از مثبت باشد. به طوری که انرژی ها آزادانه در گردش هستند. به طوری که فضای خانه به همراه چیزهایی که در آن زندگی می کنند اجازه می دهد تا جریان زندگی از آن عبور کند.

کفایت در زندگی روزمره تناسب و بهنگام است، یعنی. توانایی محاسبه نقاط قوت و تعیین اولویت ها، برای درک زمان.

2.4. مظاهر کفایت در امور اجتماعی.

کفایت در جامعه نه با به دوش گرفتن همه امور، بلکه با توانایی برنامه ریزی مداوم، تعیین اولویت ها و سپس انجام وظایف برنامه ریزی شده به طور مؤثر و به موقع آشکار می شود. لازم است سرعت لازم برای انجام هر کار را احساس کنید.

کفایت کسب و کار در توانایی دور شدن از کلیشه ها، نگاه کردن به فرآیندی که از طرف دیگر تا حد اتوماسیون به خاطر سپرده شده است و در عین حال حس هماهنگی و شادی را حفظ می کند، آشکار می شود.

در تجارت، در محل کار - مسئولیت پذیری، توجه، درک، احترام، قدردانی، سخت گیری، شوخ طبعی به کافی بودن کمک می کند. پیروی از اخلاق انسانی یعنی کافی بودن. اگر یک موقعیت شدید در زندگی ایجاد شود، پس باید به اندازه کافی عمل کرد: بسته به موقعیت، سخت یا نه.

باید با عشق به کار و مسئولیت در قبال آن رفتار کرد. شهود، نوعی حرکت درونی و عزم برای حل سازنده و خلاقانه موقعیت ها نیز به اقدام مناسب کمک می کند. سپس با اطمینان و قاطعیت عمل می کنید.

کفایت «در موضوع بودن» است. حرکت در جهت درست، با سرعت مناسب. انجام وظایف به سادگی با درک اهمیت موضوع. واکنش های انسانی در همه جا و همه جا وجود دارد.

همچنین لازم به یادآوری است که انواع کار مردانه و زنانه وجود دارد.

2.5. مظاهر کفایت به طبیعت.

کفایت طبیعت در تمایل به نقض هماهنگی ذاتی آن، بلکه برای تقویت زندگی خود با نگرش احترام آمیز، تحسین و قدردانی خود آشکار می شود. به هیچ وجه به او آسیب ندهید، زیرا ... او همه چیز را به ما می دهد طبیعت به کسی نیاز دارد که زیبایی، کمال، هماهنگی آن را بداند تا کسی بگوید: «این دنیا چقدر زیباست». و فقط یک شخص قادر به این کار است. نیازی به صرفه جویی در محبت و تحسین طبیعت نیست، احساسات مثبت آن را تغذیه می کند.

کفایت طبیعت در سپاسگزاری از فرصت زندگی، دیدن و احساس زیبایی های این جهان آشکار می شود. در احترام و عشق به زمین خود، در مراقبت از آن، برای پاکی آن. برای قدردانی از مراقبت زمین از انسان ها، ما بسیار مدیون آن هستیم.

به طبیعت کمک کنید - حداقل برای شروع زباله ها را حذف کنید و هماهنگی آن را به هم نزنید. ارتباط رودخانه ها با کانال ها، قطع جنگل ها و غیره.

کفایت نسبت به حیوانات بر اساس درک عملکرد آنها بر روی زمین است.

2.5. ارتباط با کفایت.

فرود آمدن پروانه روی دست مردی که طبیعت را تحسین می کند...
- کفایت شبیه به سیستم ایمنی بدن انسان است - وقتی سالم است ، واکنش بدن کافی است. و بالعکس.
- کفایت با یک جوانه گل همراه است که در تاریکی بسته می شود و در نور خورشید باز می شود.

2.6. تمثیل های مردم جهان.

"با دیگران همانطور که با خودت."

حکیمی به ناصرالدین گفت:

- هر شخص باید روشی را که می خواهد از دیگران رفتار کند. قلب شما باید آنچه را که برای خودش می خواهد بخواهد.

خوجه پاسخ داد:

- یک پرنده ای که بر روی انواع توت های سمی که هیچ آسیبی به آن وارد نکرده است ، جشن می گیرد. یک روز او برخی از این انواع توت ها را انتخاب کرد و آنها را با دوست اسب خود درمان کرد ...

"مثل پرتقال (هینگ شی)."

یک روز ، دو دانش آموز ، یانگ لی و ژائو زنگ ، با درخواست قضاوت در مورد اختلاف خود ، به هینگ شی نزدیک شدند. دانش آموزان نتوانستند تصمیم بگیرند که چگونه در مکالمه با همکار خود به سؤالات پاسخ دهند.

لی جوان گفت:

- استاد، من فکر می کنم که بهتر است بدون تأخیر به سؤال مخاطب پاسخ داده شود، و بعداً در صورت خطا، آن را تصحیح کنید، تا اینکه مخاطب را خیلی منتظر پاسخ بگذارید.

به این ژائو زنگ اعتراض کرد:

- نه ، برعکس ، شما باید در مورد پاسخ خود با دقت فکر کنید ، هر چیز و جزئیات کوچک را وزن کنید. بگذارید این کار تا زمانی که دوست دارید طول بکشد ، نکته اصلی این است که بلافاصله جواب صحیح را بدهید.

به این ترتیب ، هینگ شی یک نارنجی آبدار را برداشت و گفت ، به دانش آموز اول مراجعه کرد:

- اگر به طرف مقابلتان اجازه دهید نیمه اول پرتقال را بدون پوست بخورد و فقط بعد از آن که پوست پرتقال را جدا کرده اید، دومی را بدهید، ممکن است طرف مقابلتان با چشیدن تلخی نیمه اول، نیمه دوم را دور بریزد.

سپس هینگ شی رو به دانش آموز دوم کرد، که پس از گوش دادن به سخنان معلم خطاب به یانگ لی، لبخند زد و پیش بینی پیروزی خود را در بحث داشت.

"شما ، ژائو زنگ ، مطمئناً نارنجی تلخ در هم می زنید." برعکس ، شما آن را برای مدت طولانی پوست می کنید و با دقت ، کوچکترین رگ های پوست را از خمیر جدا می کنید. اما من می ترسم که همکار شما بدون انتظار برای درمان وعده داده شده ، ترک کند.

- خب ما باید چی کار کنیم؟ - دانش آموزان یک صدا پرسیدند.

هینگ شی پاسخ داد: «پیش از اینکه با شخصی با پرتقال رفتار کنید، یاد بگیرید که چگونه آن را پوست بگیرید تا با تلخی پوست یا توقعات بیهوده طرف مقابل خود را سیر نکنید، اما تا زمانی که یاد نگیرید، بهتر است این فرآیند را به او بسپارید. شما می خواهید با ... و یک چیز دیگر رفتار کنید. "" ، "او کمی بعد اضافه کرد ،" پرتقال پوست برای خودتان بیشتر است. "

به طور سیستماتیک، به مدت 2-4 هفته، عصرها، کلمه Adequacy را 20-30 بار روی یک کاغذ بنویسید، در فضایی آرام، حروف را با خط خوشنویسی با دقت بنویسید، سعی کنید حالت را احساس کنید، در اصل آن عمیق شوید. از آن اشباع شود در صورت لزوم، چرخه را تکرار کنید. کفایت را به درون خود بکشید و آن را در تمام موقعیت های فعلی بیاورید.

صبح که از خواب بیدار شدید، حالت کفایت را فراخوانی کنید و روز را از نظر ذهنی به تقویت کفایت در خود اختصاص دهید.

در طول روز، در صورت لزوم، تنظیمات کافی را انجام دهید.

موقعیت ها را از قبل تجزیه و تحلیل کنید، به نحوه برخورد مناسب با آنها فکر کنید و فعالیت های خود را مطابق با آن برنامه ریزی کنید. در صورت لزوم، تنظیمات را انجام دهید.

برای اینکه بفهمید کفایت چیست، باید بی کفایتی خود را مطالعه کنید و ببینید بی کفایتی شما دقیقاً در کجای زندگی خود را نشان می دهد و خود را نشان داده است. موقعیت ها را مرور کنید، درک کنید و احساس کنید که چگونه در آنها به درستی و کافی عمل کنید و با اقدامات کافی در موقعیت های مشابه آنها را تقویت کنید.

وقتی وارد موقعیتی می شوید، به یاد داشته باشید، وضعیت کفایت را احساس کنید، با آن ادغام شوید و اجازه دهید آزادانه تجلی کند، آن را در اعمال تثبیت کنید.

یک برنامه روزانه برای استخدام Adequacy داشته باشید. برای اندازه‌گیری سطح کفایت، باید دست‌های خود را شل کنید، آنها را در فاصله مشخصی از یکدیگر قرار دهید و با در نظر گرفتن این فاصله 100 درصد، با حالت کفایت هماهنگ شوید، به دست راست اجازه دهید به آرامی به سمت آن حرکت کند. سمت چپ تا زمانی که متوقف شود. فاصله باقی مانده بین دست ها مقدار سطح Adequacy بدست آمده نسبت به فاصله اولیه خواهد بود.

یک دفترچه خاطرات داشته باشید که در آن تغییرات مثبتی را که با تمام فعالیت ها برای توسعه کفایت همراه است یادداشت کنید.

نتیجه

تقویت کفایت شما از اهمیت بالایی برخوردار است. توسعه کفایت می تواند راه را باز کند و فرصت تحقق اهداف اصلی زندگی را برای فرد فراهم کند. به عبارت دیگر، فرد می تواند با انجام اقدامات صحیح و کافی در زندگی به طور کامل تحقق یابد، توانایی های خود را آشکار کند.

موقعیت های مختلفی در زندگی وجود دارد و افراد بسته به شخصیت خود در آنها رفتار می کنند. اگر رفتار قابل درک باشد و تعجب آور نباشد، مناسب است. اگر واکنش با هنجارهای پذیرفته شده مطابقت نداشته باشد، باعث احساس انتقاد می شود. می توانید در مورد چنین افرادی بشنوید: "او رفتار نامناسبی دارد." کفایت در فهم افراد عادی چیست و چه معنای دیگری دارد؟

تعریف کلی

این اصطلاح مترادف هایی دارد: مطابقت، هویت. بیشتر اوقات از آن برای توصیف رفتار انسان استفاده می شود. اقداماتی که مطابق با قوانین و فرهنگ عموماً پذیرفته شده است ، کافی در نظر گرفته می شوند.

با رسیدن به خانه ، ما را می پوشانیم ، لباس های بیرونی گرم را روی چوب لباسی آویزان می کنیم و کفش های خود را روی قفسه قرار می دهیم. این رفتار مناسبی است. تصور کنید که یک همکار به سر کار آمد و به جای نشستن روی صندلی ، روی میز نشست و پاهای خود را روی صندلی گذاشت. او آهنگ ها را سوت می زند و حتی فراموش کرده است که سلام کند. این استانداردها را رعایت نمی کند و بنابراین ناکافی تلقی می شود.

وقتی می نشینیم تا در یک مهمانی غذا بخوریم ، غذای خود را با دقت می خوریم و سعی می کنیم سر و صدای غیر ضروری ایجاد نکنیم. در خانه می توانیم چیزی را با دستان خود بخوریم (به خصوص اگر خیلی گرسنه باشیم) ، همزمان جوید و صحبت کنیم. جامعه و خانواده ما چگونه این موضوع را درک خواهند کرد؟

این مثال ها درک عمیق تری از آنچه کفایت است ارائه می دهند. از این گذشته ، اقدامات در یک موقعیت کاملاً مناسب هستند ، اما در موقعیت دیگر غیرقابل قبول هستند. اگر متهم به بی کفایتی هستید، این یک نظر ذهنی است و دلیلی برای وحشت نیست. شاید شما به سادگی برای شخص ناخوشایند باشید.

مرز بین کفایت و مخالف آن کجاست؟

برخی افراد آنقدر دقیق و وابسته به افکار عمومی هستند که آن را سرلوحه خود قرار می دهند. شخص می داند کفایت چیست و کاملاً مطابق با مرزهای تعیین شده عمل می کند. در عین حال، او فقط با هنجارها هدایت می شود و جایی برای تصمیم گیری خود باقی نمی گذارد.

مواردی وجود دارد که اصلاً نیازی به صحبت در مورد کفایت نیست. رفتار و اخلاق یک فرد نه تنها از مرزهای معمول او منحرف می شود، بلکه برای دیگران خطرناک می شود. اینها نشانه های بارز بیماری روانی است که تشخیص آن باید توسط روانپزشک انجام شود.

کفایت و سن

جامعه به شدت تضمین می کند که رفتار و سبک لباس یک فرد با سن او مطابقت دارد. لازم است دستورالعمل ها و ارزش ها را بپذیرید تا قبل از هر چیز برای خود شایسته به نظر برسید. یک زن یا مرد مسن که تکرار می کند شگفت انگیز به نظر می رسد. شنیدن عبارات ناپسند یا عامیانه نوجوانانه از زبان زنان مسن عجیب است.

در عین حال وقتی کودک سعی می کند از بزرگترها تقلید کند، همه لمس می شوند و آن را جدی نمی گیرند. سن خود را به اندازه کافی ارزیابی کنید و رفتار خود را تنظیم کنید تا خود را گم نکنید. افراد مسن باید واقعیت را به اندازه کافی درک کنند و مسئولیت را به خاطر بسپارند. جوان ها باید بفهمند که بزرگسالی قطعا فرا می رسد و آن وقت فقط خاطراتی از جوانی شان باقی می ماند.

کفایت در علم چیست؟

این اصطلاح به طور فعال در بسیاری از علوم از جمله ریاضیات، فیزیک و اقتصاد سنجی استفاده می شود. برای مدل هایی که در حال تحقیق هستند اعمال می شود. اگر محاسبات انجام شده صحیح باشد و مدل تمام شده نتیجه مورد نظر را نشان دهد، آزمون کفایت قبول شده است.

با بررسی شی، توسعه‌دهندگان تعیین می‌کنند که در صورت شکست مدل چه گزینه‌هایی ممکن است وجود داشته باشد و آیا این امکان وجود دارد یا خیر. اگر نتایج به طور کامل با محاسبات مطابقت داشته باشد، مرسوم است که بگوییم طرح کافی است. نتایج متناقض ما را به فکر و ارزیابی مجدد مطالعات اصلی وادار می کند.

رعایت کنیم یا نه؟

تا زمانی که یک فرد فقط در محدوده های تایید شده زندگی می کند، جایی برای آن ندارد. کفایت چیست؟ این همسانی با تصور دیگران از هنجارهای زندگی است. یک نفر تصمیم گرفت که چه کاری انجام دهد و چه کاری را انجام ندهد. شناسایی کامل مستلزم از دست دادن فردیت است و یک فرد بالغ می تواند ایده خود را از هنجارها و قوانین داشته باشد و همانطور که وجدانش حکم می کند عمل کند.

0 در زندگی ما اغلب موقعیت هایی پیش می آید که افراد بسته به شخصیت خود ویژگی های پنهان خود را آشکار می کنند. اگر واکنش فرد با هنجارهای پذیرفته شده عمومی مطابقت نداشته باشد، باعث طرد و احساس انتقاد می شود. آنها اغلب در مورد چنین شهروندانی می گویند: "او رفتار نامناسبی دارد." ما در وب سایت خود معنای کلمات مختلف از عامیانه خیابانی تا آرگوت دزد را رمزگشایی می کنیم. ما را به نشانک‌های خود اضافه کنید، سپس این فرصت را خواهید داشت که بیشتر با ما تماس بگیرید. امروز، همانطور که ممکن است حدس زده باشید، ما در مورد یک مفهوم پیچیده صحبت خواهیم کرد، این کفایتیعنی می توانید کمی پایین تر بخوانید.
با این حال، قبل از ادامه، می خواهم به شما توصیه کنم که به چند مقاله دیگر در مورد علم و آموزش نگاه کنید. مثلاً Creative یعنی چه، پیوریتان ها چه کسانی هستند، Melancholy چیست، Blitz یعنی چه و غیره.
پس بیایید ادامه دهیم کفایت به چه معناست؟? این اصطلاح از زبان لاتین وام گرفته شده است. adaequatus"، و به "برابر شده"، "برابر شده" ترجمه شده است.

کفایت- این همسانی با تصور دیگران از هنجارهای زندگی است

کفایت- این پاسخگویی به انتظارات مردم و الزامات شرایط است

رفتار مناسب- این رفتار آگاهانه است

چگونگی درک اینکه آیا یک فرد کافی است تا حد زیادی به این بستگی دارد که چه انتظارات و الزاماتی از او وجود دارد. اگر چه، اگر این مفهوم را تا حد امکان گسترده در نظر بگیریم، در واقع، هر یک از ما به یک درجه یا دیگری ناکافی. هر فردی که با موقعیتی مواجه شود که آمادگی لازم را نداشته باشد، می تواند رفتار نامناسبی از خود نشان دهد. عملی که با فرهنگ پذیرفته شده و قوانین رفتاری مطابقت دارد را می توان کافی نامید.

بیایید یک مثال ساده بزنیم: می آیی سر کار، به کسی سلام نمی کنی، روی صندلی می نشینی و پاهایت را روی میز می گذاری. این رفتار طبیعی نیست و بنابراین نامناسب تلقی خواهد شد. این مثال به شما کمک می کند تا بهتر بفهمید Adequacy چیست. به طور کلی، باید درک کنید که اقدامات شما در یک موقعیت غیرقابل قبول است، در حالی که در موقعیت دیگر کاملا مناسب است. اگر با شما تماس بگیرند" ناکافی"، پس این دلیلی برای وحشت نیست. به احتمال زیاد، شما به سادگی برای همکار خود ناخوشایند هستید.

به طور کلی مرز بین بی کفایتی و مخالف مستقیم آن را کجا باید پیدا کرد؟ در برخی موارد، افراد آنقدر به نظرات دیگران وابسته هستند که به تمام قوانین عمومی و ناگفته پذیرفته شده در جامعه به شدت پایبند هستند. در موردی دیگر، شخص نه تنها شروع به نقض همه چیز می کند، بلکه برای دیگران نیز خطرناک می شود. در این صورت به احتمال زیاد بیماری روانی او تشدید شده است و فقط یک متخصص می تواند به او کمک کند.

اگرچه، چه کسی به طور کلی قوانین نحوه زندگی را تعیین می کند؟ پایبندی کامل به قوانین وضع شده توسط یک فرد می تواند منجر به از دست دادن فردیت فرد شود. در حالی که فردی که از همه نظر شکل گرفته و بالغ شده است، به دستورات، قوانین و هنجارهای کسی نیاز ندارد و آن گونه که وجدان به او می گوید عمل می کند.

پس از خواندن این مقاله ، شما یاد گرفتید کفایت به چه معناست؟و اکنون با " تمیز"