دمای مطلق صفر برابر با 273.15 درجه سانتیگراد زیر صفر، 459.67 زیر صفر فارنهایت است. برای مقیاس دمای کلوین، این دما خود علامت صفر است.
جوهر دمای صفر مطلق
مفهوم صفر مطلق از ذات درجه حرارت ناشی می شود. هر جسمی که در طی آن در محیط خارجی آزاد شود. در همان زمان، دمای بدن کاهش می یابد، یعنی. انرژی کمتری باقی می ماند از نظر تئوری، این فرآیند می تواند تا زمانی ادامه یابد که مقدار انرژی به حدی برسد که بدن دیگر نتواند آن را از دست بدهد.
منادی دور از چنین ایده ای را می توان در M.V. Lomonosov یافت. دانشمند بزرگ روسی گرما را با حرکت چرخشی توضیح داد. در نتیجه، حداکثر درجه خنک کننده توقف کامل چنین حرکتی است.
بر اساس مفاهیم مدرن، دمای صفر مطلق دمایی است که مولکول ها در آن کمترین سطح انرژی ممکن را داشته باشند. با انرژی کمتر، یعنی در دمای پایین تر، هیچ جسم فیزیکی نمی تواند وجود داشته باشد.
تئوری و عمل
دمای صفر مطلق یک مفهوم تئوری است، دستیابی به آن در عمل، حتی در آزمایشگاه های علمی با پیشرفته ترین تجهیزات غیرممکن است. اما دانشمندان موفق می شوند این ماده را تا دمای بسیار پایین که نزدیک به صفر مطلق است خنک کنند.
در چنین دماهایی، مواد دارای خواص شگفت انگیزی هستند که در شرایط عادی نمی توانند داشته باشند. جیوه که به دلیل قرار گرفتن در حالت نزدیک به مایع، "نقره زنده" نامیده می شود، در این دما جامد می شود - تا جایی که می توان از آن برای کوبیدن ناخن استفاده کرد. برخی از فلزات مانند شیشه شکننده می شوند. لاستیک به همان اندازه سخت می شود. اگر با یک چکش در دمای نزدیک به صفر مطلق به جسم لاستیکی برخورد کنید، مانند شیشه می شکند.
این تغییر در خواص با ماهیت گرما نیز مرتبط است. هر چه دمای جسم فیزیکی بالاتر باشد، حرکت مولکول‌ها شدیدتر و آشفته‌تر می‌شود. با کاهش دما، شدت حرکت کمتر می شود و ساختار منظم تر می شود. بنابراین گاز به مایع تبدیل می شود و مایع تبدیل به جامد می شود. سطح نهایی نظم ساختار کریستالی است. در دماهای بسیار پایین، حتی موادی که معمولاً بی شکل می مانند، مانند لاستیک، آن را به دست می آورند.
در مورد فلزات نیز پدیده های جالبی رخ می دهد. اتم های شبکه کریستالی با دامنه کمتری ارتعاش می کنند، پراکندگی الکترون کاهش می یابد و بنابراین مقاومت الکتریکی کاهش می یابد. این فلز ابررسانایی پیدا می کند که کاربرد عملی آن بسیار وسوسه انگیز به نظر می رسد، اگرچه دستیابی به آن دشوار است.
دمای محدودی که در آن حجم گاز ایده آل برابر با صفر می شود، دمای صفر مطلق در نظر گرفته می شود. با این حال، حجم گازهای واقعی در دمای صفر مطلق نمی تواند از بین برود. آیا این محدودیت دما معنی دارد؟
دمای محدود کننده، که وجود آن از قانون گی-لوساک ناشی می شود، منطقی است، زیرا عملاً می توان خواص یک گاز واقعی را به خواص گاز ایده آل نزدیک کرد. برای انجام این کار، شما باید یک گاز به طور فزاینده کمیاب مصرف کنید، به طوری که چگالی آن به صفر برسد. در واقع، با کاهش دما، حجم چنین گازی به سمت حد، نزدیک به صفر خواهد رفت.
بیایید مقدار صفر مطلق را در مقیاس سلسیوس پیدا کنیم. برابر کردن حجم VVفرمول (3.6.4) صفر و با در نظر گرفتن اینکه
بنابراین دمای صفر مطلق است
* مقدار صفر مطلق دقیق تر: -273.15 درجه سانتیگراد.
این شدیدترین و پایین ترین درجه حرارت در طبیعت است، آن "بزرگترین یا آخرین درجه سرما" که وجود آن را لومونوسوف پیش بینی کرده بود.
مقیاس کلوین
کلوین ویلیام (Thomson W.) (1824-1907) - فیزیکدان برجسته انگلیسی، یکی از بنیانگذاران ترمودینامیک و نظریه جنبشی مولکولی گازها.
کلوین مقیاس دمای مطلق را معرفی کرد و یکی از فرمول های قانون دوم ترمودینامیک را به صورت عدم امکان تبدیل کامل گرما به کار ارائه کرد. او اندازه مولکول ها را بر اساس اندازه گیری انرژی سطحی مایع محاسبه کرد. در ارتباط با گذاشتن کابل تلگراف فرا اقیانوس اطلس، کلوین نظریه نوسانات الکترومغناطیسی را توسعه داد و فرمولی برای دوره نوسانات آزاد در یک مدار استخراج کرد. دبلیو تامسون برای دستاوردهای علمی خود عنوان لرد کلوین را دریافت کرد.
دانشمند انگلیسی دبلیو کلوین مقیاس دمای مطلق را معرفی کرد. دمای صفر در مقیاس کلوین برابر با صفر مطلق است و واحد دما در این مقیاس برابر با یک درجه در مقیاس سانتیگراد است، بنابراین دمای مطلق تیبا فرمول مربوط به دما در مقیاس سلسیوس است
(3.7.6)
شکل 3.11 مقیاس مطلق و مقیاس سلسیوس را برای مقایسه نشان می دهد.
واحد SI دمای مطلق را کلوین (به اختصار K) می نامند. بنابراین، یک درجه در مقیاس سانتیگراد برابر است با یک درجه در مقیاس کلوین: 1 درجه سانتیگراد = 1 کلوین.
بنابراین، دمای مطلق، طبق تعریف ارائه شده توسط فرمول (3.7.6)، یک کمیت مشتق شده است که به دمای سانتیگراد و به مقدار آزمایشی تعیین شده a بستگی دارد. با این حال، از اهمیت اساسی برخوردار است.
از دیدگاه نظریه جنبشی مولکولی، دمای مطلق به میانگین انرژی جنبشی حرکت آشفته اتم ها یا مولکول ها مربوط می شود. در T = O K حرکت حرارتی مولکول ها متوقف می شود. این موضوع در فصل 4 با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار خواهد گرفت.
وابستگی حجم به دمای مطلق
با استفاده از مقیاس کلوین، قانون گی-لوساک (3.6.4) را می توان به شکل ساده تری نوشت. زیرا
(3.7.7)
حجم گاز با جرم معین در فشار ثابت با دمای مطلق نسبت مستقیم دارد.
نتیجه می شود که نسبت حجم گاز با جرم یکسان در حالت های مختلف در فشار یکسان برابر است با نسبت دمای مطلق:
(3.7.8)
یک حداقل دمای ممکن وجود دارد که در آن حجم (و فشار) یک گاز ایده آل ناپدید می شود. این دمای صفر مطلق است:-273 درجه سانتی گراد شمارش دما از صفر مطلق راحت است. به این ترتیب مقیاس دمای مطلق ساخته می شود.
هر جسم فیزیکی، از جمله تمام اجسام در کیهان، دارای حداقل دما یا حد آن است. نقطه شروع هر مقیاس دمایی مقدار دمای صفر مطلق در نظر گرفته می شود. اما این فقط در تئوری است. حرکت آشفته اتم ها و مولکول ها که در این زمان انرژی خود را از دست می دهند، هنوز در عمل متوقف نشده است.
این دلیل اصلی عدم رسیدن به دمای صفر مطلق است. هنوز بحث هایی در مورد پیامدهای این روند وجود دارد. از نقطه نظر ترمودینامیک، این حد دست نیافتنی است، زیرا حرکت حرارتی اتم ها و مولکول ها به طور کامل متوقف می شود و یک شبکه کریستالی تشکیل می شود.
نمایندگان فیزیک کوانتوم حضور حداقل نوسانات صفر را در دمای صفر مطلق تصور می کنند.
دمای صفر مطلق چقدر است و چرا نمی توان به آن دست یافت
در کنفرانس عمومی وزن ها و اندازه ها، برای اولین بار یک مرجع یا نقطه مرجع برای ابزارهای اندازه گیری تعیین کننده شاخص های دما ایجاد شد.
در حال حاضر، در سیستم بین المللی واحدها، نقطه مرجع برای مقیاس سلسیوس برای انجماد 0 درجه سانتیگراد و برای جوشاندن 100 درجه سانتیگراد است، مقدار دمای صفر مطلق برابر با -273.15 درجه سانتیگراد است.
با استفاده از مقادیر دما در مقیاس کلوین مطابق با همان سیستم بین المللی واحدها، جوشاندن آب در مقدار مرجع 99.975 درجه سانتیگراد رخ می دهد، صفر مطلق برابر با 0 است. در مقیاس فارنهایت این نشانگر مطابق با -459.67 درجه است. .
اما، اگر این داده ها به دست می آیند، پس چرا دستیابی به دمای صفر مطلق در عمل غیرممکن است؟ برای مقایسه، می توان سرعت شناخته شده نور را که برابر با مقدار ثابت فیزیکی 1,079,252,848.8 کیلومتر بر ساعت است را در نظر گرفت.
اما در عمل نمی توان به این ارزش دست یافت. این بستگی به طول موج انتقال، شرایط و جذب مورد نیاز مقدار زیادی انرژی توسط ذرات دارد. برای به دست آوردن مقدار صفر مطلق دما، خروجی زیادی انرژی و عدم وجود منابع آن برای جلوگیری از ورود آن به اتم ها و مولکول ها مورد نیاز است.
اما حتی در شرایط خلاء کامل، دانشمندان نتوانستند سرعت نور یا دمای صفر مطلق را بدست آورند.
چرا رسیدن به دمای تقریباً صفر امکان پذیر است، اما به صفر مطلق نه؟
زمانی که علم به دمای بسیار پایین صفر مطلق نزدیک شود، چه اتفاقی خواهد افتاد، تنها در تئوری ترمودینامیک و فیزیک کوانتومی باقی می ماند. دلیل اینکه در عمل نمی توان به دمای صفر مطلق دست یافت چیست؟
تمام تلاش های شناخته شده برای خنک کردن یک ماده به کمترین حد به دلیل حداکثر اتلاف انرژی منجر به این واقعیت شد که ظرفیت گرمایی ماده نیز به حداقل مقدار رسید. مولکول ها دیگر قادر به صرف انرژی باقی مانده نبودند. در نتیجه فرآیند خنک سازی بدون رسیدن به صفر مطلق متوقف شد.
هنگام مطالعه رفتار فلزات در شرایط نزدیک به دمای صفر مطلق، دانشمندان دریافتند که حداکثر کاهش دما باید باعث کاهش مقاومت شود.
اما توقف حرکت اتم ها و مولکول ها تنها منجر به تشکیل شبکه بلوری شد که از طریق آن الکترون های عبوری بخشی از انرژی خود را به اتم های ساکن منتقل می کردند. باز هم رسیدن به صفر مطلق ممکن نبود.
در سال 2003، دما تنها نیم میلیاردم یک درجه سانتیگراد کمتر از صفر مطلق بود. محققان ناسا از یک مولکول Na برای انجام آزمایشات استفاده کردند که همیشه در یک میدان مغناطیسی بود و انرژی خود را از دست داد.
نزدیک ترین دستاورد توسط دانشمندان دانشگاه ییل به دست آمد که در سال 2014 به رقم 0.0025 کلوین دست یافتند. ترکیب حاصل، استرانسیم مونوفلوراید (SrF)، تنها 2.5 ثانیه دوام آورد. و در پایان همچنان به اتم تجزیه می شود.
اصطلاح "دما" در زمانی ظاهر شد که فیزیکدانان فکر می کردند که اجسام گرم بیشتر از یک ماده خاص - کالری - تشکیل شده است تا بدنهای مشابه، اما آنهایی که سرد هستند. و دما به عنوان مقدار مربوط به مقدار کالری در بدن تفسیر شد. از آن زمان تا کنون دمای هر جسمی بر حسب درجه اندازه گیری می شود. اما در واقع اندازه گیری انرژی جنبشی مولکول های متحرک است و بر این اساس باید مطابق با سیستم واحدهای C بر حسب ژول اندازه گیری شود.
مفهوم "دمای صفر مطلق" از قانون دوم ترمودینامیک ناشی می شود. بر اساس آن، فرآیند انتقال حرارت از یک جسم سرد به یک جسم گرم غیرممکن است. این مفهوم توسط فیزیکدان انگلیسی W. Thomson معرفی شد. برای دستاوردهایش در فیزیک، عنوان اشراف "لرد" و عنوان "بارون کلوین" به او داده شد. در سال 1848، دبلیو تامسون (کلوین) استفاده از یک مقیاس دمایی را پیشنهاد کرد که در آن دمای صفر مطلق، مربوط به سرمای شدید، را به عنوان نقطه شروع، و درجه سانتیگراد را به عنوان مقدار تقسیم در نظر گرفت. واحد کلوین 1/27316 دمای نقطه سه گانه آب (حدود 0 درجه سانتیگراد) است، یعنی. دمایی که در آن آب خالص بلافاصله به سه شکل وجود دارد: یخ، آب مایع و بخار. دما پایین ترین دمای پایین ممکن است که در آن حرکت مولکول ها متوقف می شود و دیگر نمی توان انرژی حرارتی را از یک ماده استخراج کرد. از آن زمان، مقیاس دمای مطلق به نام او نامگذاری شده است.
دما در مقیاس های مختلف اندازه گیری می شود
متداول ترین مقیاس دمایی مورد استفاده، مقیاس درجه سانتیگراد نام دارد. این بر روی دو نقطه ساخته شده است: دمای آب از مایع به بخار و آب به یخ. A. سلسیوس در سال 1742 پیشنهاد کرد که فاصله بین نقاط مرجع را به 100 بازه تقسیم کنیم و آب را به عنوان صفر و نقطه انجماد را 100 درجه در نظر بگیریم. اما K. Linnaeus سوئدی پیشنهاد کرد برعکس عمل کنید. از آن زمان تاکنون، آب در دمای صفر درجه سلسیوس منجمد شده است. اگرچه باید دقیقاً در درجه سانتیگراد بجوشد. صفر مطلق برابر با منفی 273.16 درجه سانتیگراد است.
چندین مقیاس درجه حرارت دیگر وجود دارد: فارنهایت، رئومور، رانکین، نیوتن، رومر. قیمت های تقسیم بندی متفاوتی دارند. به عنوان مثال، مقیاس Reaumur نیز بر روی نقاط مرجع جوش و انجماد آب ساخته شده است، اما دارای 80 تقسیم است. مقیاس فارنهایت، که در سال 1724 ظاهر شد، در زندگی روزمره فقط در برخی از کشورهای جهان از جمله ایالات متحده آمریکا استفاده می شود. یکی دمای مخلوط یخ آب و آمونیاک و دیگری دمای بدن انسان است. مقیاس به صد بخش تقسیم می شود. صفر سلسیوس مربوط به 32 است. تبدیل درجه به فارنهایت را می توان با استفاده از فرمول انجام داد: F = 1.8 C + 32. تبدیل معکوس: C = (F - 32)/1.8، که در آن: F - درجه فارنهایت، C - درجه سانتیگراد. اگر برای شمارش تنبل هستید، به یک سرویس آنلاین برای تبدیل درجه سانتیگراد به فارنهایت بروید. در کادر، تعداد درجه سانتیگراد را وارد کنید، روی "Ccalculate" کلیک کنید، "Fahrenheit" را انتخاب کنید و روی "Start" کلیک کنید. نتیجه بلافاصله ظاهر می شود.
به نام فیزیکدان انگلیسی (به طور دقیق تر اسکاتلندی) ویلیام جی رانکین، که معاصر کلوین و یکی از خالقان ترمودینامیک فنی بود، نامگذاری شده است. در مقیاس او سه نکته مهم وجود دارد: شروع صفر مطلق، نقطه انجماد آب 491.67 درجه رانکین و نقطه جوش آب 671.67 درجه است. تعداد تقسیمات بین انجماد آب و جوشش برای رانکین و فارنهایت 180 است.
بیشتر این مقیاس ها منحصراً توسط فیزیکدانان استفاده می شود. و 40 درصد از دانش آموزان دبیرستانی آمریکایی که امروز مورد بررسی قرار گرفتند گفتند که نمی دانند دمای صفر مطلق چیست.
صفر مطلق(صفر مطلق) - شروع دمای مطلق، از 273.16 K زیر نقطه سه گانه آب (نقطه تعادل سه فاز - یخ، آب و بخار آب) شروع می شود. در صفر مطلق، حرکت مولکول ها متوقف می شود و آنها در حالت حرکت "صفر" هستند. یا: کمترین دمایی که در آن یک ماده فاقد انرژی حرارتی است.
صفر مطلق شروع کنیدخواندن دمای مطلق مربوط به -273.16 درجه سانتیگراد است. در حال حاضر در آزمایشگاه های فیزیکی تنها چند میلیونم درجه می توان دمایی بیش از صفر مطلق را بدست آورد اما طبق قوانین ترمودینامیک دستیابی به آن غیرممکن است. در صفر مطلق، سیستم در حالتی با کمترین انرژی ممکن قرار می گیرد (در این حالت، اتم ها و مولکول ها ارتعاشات "صفر" را انجام می دهند) و آنتروپی صفر (صفر) خواهد داشت. بی نظمی). حجم گاز ایده آل در نقطه صفر مطلق باید برابر با صفر باشد و برای تعیین این نقطه، حجم گاز هلیوم واقعی را در متوالیکاهش دما تا زمانی که در فشار کم (268.9- درجه سانتیگراد) به مایع تبدیل شود و به دمایی برسد که در آن حجم گاز در غیاب مایع شدن صفر شود. دمای مطلق ترمودینامیکیمقیاس با کلوین اندازه گیری می شود که با نماد K نشان داده می شود. مطلق ترمودینامیکیمقیاس و مقیاس سلسیوس به سادگی از یکدیگر جدا می شوند و با نسبت K = °C + 273.16 درجه مرتبط هستند.
داستان
کلمه "دما" در آن روزها به وجود آمد که مردم بر این باور بودند که بدن های گرم تر حاوی مقدار بیشتری از یک ماده خاص - کالری - نسبت به بدن های کمتر گرم شده است. بنابراین، دما به عنوان قدرت مخلوطی از ماده بدن و کالری درک شد. به همین دلیل، واحدهای اندازه گیری قدرت مشروبات الکلی و درجه حرارت را یکسان می نامند - درجه.
از آنجایی که دما انرژی جنبشی مولکول ها است، واضح است که اندازه گیری آن در واحدهای انرژی (یعنی در سیستم SI بر حسب ژول) طبیعی است. با این حال، اندازه گیری دما خیلی قبل از ایجاد نظریه جنبشی مولکولی آغاز شد، بنابراین مقیاس های عملی دما را در واحدهای معمولی - درجه اندازه گیری می کنند.
مقیاس کلوین
ترمودینامیک از مقیاس کلوین استفاده می کند که در آن دما از صفر مطلق (وضعیت مربوط به حداقل انرژی درونی ممکن تئوری یک جسم) اندازه گیری می شود و یک کلوین برابر است با 1/273.16 فاصله از صفر مطلق تا نقطه سه گانه آب (حالتی که در آن یخ، آب و جفت آب در تعادل هستند). ثابت بولتزمن برای تبدیل کلوین به واحد انرژی استفاده می شود. واحدهای مشتق شده نیز مورد استفاده قرار می گیرند: کیلوکلوین، مگاکلوین، میلی کلوین و غیره.
درجه سانتیگراد
در زندگی روزمره از مقیاس سلسیوس استفاده می شود که در آن 0 نقطه انجماد آب و 100 درجه نقطه جوش آب در فشار اتمسفر است. از آنجایی که نقطه انجماد و جوش آب به خوبی تعریف نشده است، مقیاس سلسیوس در حال حاضر با استفاده از مقیاس کلوین تعریف می شود: درجه سانتیگراد برابر با کلوین است، صفر مطلق 273.15- درجه سانتیگراد است. مقیاس سلسیوس عملا بسیار مناسب است زیرا آب در سیاره ما بسیار رایج است و زندگی ما بر اساس آن است. صفر درجه سانتیگراد نقطه ویژه ای برای هواشناسی است، زیرا یخ زدن آب های جوی همه چیز را به طور قابل توجهی تغییر می دهد.
فارنهایت
در انگلستان و به ویژه در ایالات متحده آمریکا از مقیاس فارنهایت استفاده می شود. این مقیاس فاصله بین دمای سردترین زمستان در شهری که فارنهایت در آن زندگی می کرد تا دمای بدن انسان را به 100 درجه تقسیم می کند. صفر درجه سانتیگراد 32 درجه فارنهایت و یک درجه فارنهایت برابر با 5/9 درجه سانتیگراد است.
تعریف فعلی مقیاس فارنهایت به شرح زیر است: مقیاس دمایی است که در آن 1 درجه (1 درجه فارنهایت) برابر است با 1/180 اختلاف بین نقطه جوش آب و دمای ذوب یخ در فشار اتمسفر، و نقطه ذوب یخ +32 درجه فارنهایت است. دما در مقیاس فارنهایت با نسبت t °C = 5/9 (t °F - 32)، 1 °F = 5/9 °C به درجه حرارت در مقیاس سلسیوس (t °C) مرتبط است. توسط جی فارنهایت در سال 1724 پیشنهاد شد.
مقیاس Reaumur
در سال 1730 توسط R. A. Reaumur پیشنهاد شد که دماسنج الکلی را که او اختراع کرد توصیف کرد.
واحد درجه Reaumur (°R) است، 1 درجه R برابر است با 1/80 فاصله دمایی بین نقاط مرجع - دمای ذوب یخ (0 درجه R) و نقطه جوش آب (80 درجه R)
1 درجه R = 1.25 درجه سانتیگراد.
در حال حاضر، این ترازو از کار افتاده است؛ این مقیاس در فرانسه، سرزمین مادری نویسنده، بیشترین دوام را داشته است.
مقایسه مقیاس های دما
| شرح | کلوین | درجه سانتیگراد | فارنهایت | نیوتن | ریومور |
| صفر مطلق | −273.15 | −459.67 | −90.14 | −218.52 | |
| دمای ذوب مخلوط فارنهایت (نمک و یخ به مقدار مساوی) | 0 | −5.87 | |||
| نقطه انجماد آب (شرایط عادی) | 0 | 32 | 0 | ||
| میانگین دمای بدن انسان¹ | 36.8 | 98.2 | 12.21 | ||
| نقطه جوش آب (شرایط عادی) | 100 | 212 | 33 | ||
| دمای سطح خورشید | 5800 | 5526 | 9980 | 1823 |
دمای طبیعی بدن انسان 0.7 ± 36.6 درجه سانتی گراد یا 1.3 ± 98.2 درجه فارنهایت است. مقدار رایج 98.6 درجه فارنهایت تبدیل دقیقی به مقدار فارنهایت آلمانی قرن نوزدهم 37 درجه سانتیگراد است. از آنجایی که این مقدار طبق مفاهیم مدرن در محدوده دمای معمولی نیست، می توان گفت که حاوی دقت بیش از حد (نادرست) است. برخی از مقادیر در این جدول گرد شده اند.
مقایسه مقیاس فارنهایت و سلسیوس
(از- مقیاس فارنهایت، oC- مقیاس سلسیوس)
| oاف | oسی | oاف | oسی | oاف | oسی | oاف | oسی | |||
| -459.67 -450 -400 -350 -300 -250 -200 -190 -180 -170 -160 -150 -140 -130 -120 -110 -100 -95 -90 -85 -80 -75 -70 -65 | -273.15 -267.8 -240.0 -212.2 -184.4 -156.7 -128.9 -123.3 -117.8 -112.2 -106.7 -101.1 -95.6 -90.0 -84.4 -78.9 -73.3 -70.6 -67.8 -65.0 -62.2 -59.4 -56.7 -53.9 | -60 -55 -50 -45 -40 -35 -30 -25 -20 -19 -18 -17 -16 -15 -14 -13 -12 -11 -10 -9 -8 -7 -6 -5 | -51.1 -48.3 -45.6 -42.8 -40.0 -37.2 -34.4 -31.7 -28.9 -28.3 -27.8 -27.2 -26.7 -26.1 -25.6 -25.0 -24.4 -23.9 -23.3 -22.8 -22.2 -21.7 -21.1 -20.6 | -4 -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 | -20.0 -19.4 -18.9 -18.3 -17.8 -17.2 -16.7 -16.1 -15.6 -15.0 -14.4 -13.9 -13.3 -12.8 -12.2 -11.7 -11.1 -10.6 -10.0 -9.4 -8.9 -8.3 -7.8 -7.2 | 20 21 22 23 24 25 30 35 40 45 50 55 60 65 70 75 80 85 90 95 100 125 150 200 | -6.7 -6.1 -5.6 -5.0 -4.4 -3.9 -1.1 1.7 4.4 7.2 10.0 12.8 15.6 18.3 21.1 23.9 26.7 29.4 32.2 35.0 37.8 51.7 65.6 93.3 |
برای تبدیل درجه سانتیگراد به کلوین باید از فرمول استفاده کنید T=t+T 0که در آن T دما بر حسب کلوین، t دما بر حسب درجه سانتیگراد، T 0 = 273.15 کلوین است. اندازه یک درجه سانتیگراد برابر با یک کلوین است.
