کدام شهر پایتخت پادشاهی اسرائیل شد. دولت اسرائیل: تشکیل ، توسعه و زوال. روابط اقتصادی - اجتماعی در اسرائیل و یهودیه

توسعه تجارت و جنگ با مردم همسایه به از هم پاشیدگی سیستم قبیله ای کمک کرد. در طی تجزیه نظام قبیله ای بزرگان و سران قبایل تشکیل دهنده اشراف قبیله ای ، آنها را "نیرومند ، نجیب" ، "شاهزاده" یا "رئیس" نامیدند. آنها در مورد دادخواست تصمیم می گیرند و در راس ارتش قرار دارند.

عصای پیر و عصای کاتب نشانه اقتدار آنهاست. افسانه ها به ویژه بر عملکردهای قضایی رهبران قبایل تأکید دارند. این به اصطلاح قاضی هستند ، که قدرت آنها مقدم بر قدرت سلطنتی است که در دوران شکل گیری طبقات و دولت بوجود می آید.

تضعیف مصر در قرن های XI-X. قبل از میلاد مسیح ه به تشکیل کشورهای مستقل جداگانه در فلسطین کمک کرد. با این حال ، قلمرو کوچک و جمعیت نسبتاً اندک ، زمینه کافی برای تشکیل یک دولت بزرگ در اینجا فراهم نمی کند. تقویت تجارت های کوچک در فلسطین به ویژه با توسعه تجارت خارجی تسهیل شد.

فلسطین بر سر دوراهی مصر ، سوریه ، بین النهرین و عربستان قرار داشت. در اینجا مسیرهای کاروان های تجاری عبور کرده و به مسیر دریایی بزرگی که از مصر در امتداد ساحل مدیترانه به شهرهای تجاری فنیقی ، به جزیره قبرس و سواحل جنوبی آسیای صغیر می رسید ، ملحق می شد.

مسیرهای تجاری کاروان از فلسطین به جنوب ، از طریق شبه جزیره سینا به عربستان و ساحل دریای سرخ منتهی می شد ، جایی که ویرانه های یک شهرک قدیمی در سواحل خلیج عقاب کشف شد. به شمال ، جاده ها به شهرهای بزرگ تجاری داخلی سوریه ، به ویژه به دمشق می رفتند ، جایی که اسرائیلی ها خیابان های خرید خود را داشتند. از طرف دیگر ، بازرگانان فنیقی و سوری در شهرهای فلسطین ، به ویژه در سامره اقامت گزیدند.

محصولات کشاورزی ، دانه ، میوه ، موم ، عسل ، کتان ، چرم ، پشم ، رزین های معطر از فلسطین صادر شد. از کشورهای همسایه ، به ویژه از شهرهای فلسطینی ، محصولات فلزی و اسلحه به فلسطین و همچنین کارهای هنری لوکس ، مانند قرص های عاج ، که برای تزئین مبلمان و دیوارهای ساختمان های غنی به فلسطین وارد می شدند. چنین قرصهایی در Megiddo و Samaria یافت می شوند. این لوح ها که به سبک مصری و قبرسی ساخته شده اند ، ظاهراً توسط بازرگانان فنیقی به فلسطین آورده شده اند.

در روند مبارزه بین قبایل منفرد ، اتحادهای قبیله ای شکل می گیرد. به عنوان مثال ثروتمندترین و قدرتمندترین رهبران قبایل ، "قاضی" ساموئل ، حاكم اوفرا ، به نام گیدئون ، ابیملك ، كه در شكیم حكمرانی می كرد ، رئیس اتحادیه ها شد. این رهبران ، که وظایف یک رهبر نظامی ، قاضی و کشیش را در دست خود دارند ، مناطق جداگانه فلسطین را تحت اختیار خود متحد می کنند.

کتاب مقدس حاوی افسانه هایی درباره چگونگی شکل گیری این اتحادیه های قبیله ای است که باستانی ترین ایالت ها از آن رشد کردند. یکی از حاکمان منطقه ماناسی (مناشه) به نام گیدئون قبیله میدیانی را شکست داد ، چندین قبیله را تحت حکومت خود متحد کرد و با مرکز در افرا یک اتحاد قبیله ای تشکیل داد. به تدریج ، در میان اشراف قبیله ثروتمند ، ایده نیاز به انتقال تمام قدرت عالی به یک شخص تقویت می شود ، به طوری که او می تواند توده های زحمتکش را سرکوب کرده و از کشور در برابر حمله قبایل همسایه دفاع کند.

یک افسانه کتاب مقدس می گوید که "بنی اسرائیل به گیدئون گفتند:" تو و پسرت و پسر پسرت بر ما سلطه داری ، زیرا تو ما را از دست مادیان نجات دادی. " گیدئون ، به عنوان فرمانده عالی ، سهمی از غنایم جنگی را که بالغ بر بیش از 1700 مثقال طلا است ، می گیرد و به معبدی که در افرا ساخته است اهدا می کند. اگرچه گیدئون نه تنها به نام خود ، بلکه به نام پسران خود نیز از قدرت سلطنتی چشم پوشی می کند ، با این وجود ، در این دوره ، اصل قدرت ارثی رهبر قبیله در حال تقویت است.

ابیملك ، یكی از فرزندان جیدئون ، با زور تمام رقبای خود را از بین برد ، قدرت برتر را در شكیم به دست گرفت. "همه ساکنان شیکم ... Abimelech را در کنار بلوط نزدیک شیکم پادشاه کردند." نام اصلی Abimelech ، به معنی "پدر من پادشاه" ، نشان دهنده رسمی شدن اصل انتقال ارثی قدرت عالی است.

قدرتمندترین ایالت های فلسطین در قرن XI. قبل از میلاد مسیح ه پادشاهی اسرائیل بود ، بنا به سنت ، توسط شاول تاسیس شد. بخشهایی از حماسه قهرمانانه ، که در مورد فتح فلسطین و تشکیل باستانی ترین پادشاهی اسرائیل می گوید ، حاوی شرح بهره برداری افسانه ای این پادشاه باستانی اسرائیلی است. آنها به شما می گویند چگونه قهرمان مردمی شائول شهر یابش (در منطقه کوهستانی در شرق اردن) را که در محاصره آمونی ها بود ، آزاد کرد.

پس از آزادسازی ایابش ، شاول شبه نظامیانی را که عمدتاً در میان قبیله بنیامین بودند جمع کرد و مبارزه سرسختانه ای را علیه دشمنان قدیمی یهود ، فلسطینیان آغاز کرد. سائول پس از آزاد كردن شهر خود جبهون از قدرت فلسطینیان ، قبایل اسرائیل را پادشاه اعلام كردند. در پادشاهی سائول هنوز آثاری از روابط قبیله ای قدیمی وجود داشت.

زندگی مردسالارانه این زمان به طور مجازی در افسانه کتاب مقدس درباره سائول ، که در زادگاهش زندگی و حکومت می کرد ، توصیف شده است. ماهانه یک بار ، در ماه جدید ، او یک جوخه را جمع می کرد و یک شورای جنگ را تحت قبرستان مقدس برگزار می کرد. او مزارع و تاکستان های تصرف شده از دشمنان را به سربازان خود توزیع کرد.

در همان زمان ، سائول در تلاش است تا تمام اسرائیل را تحت حاکمیت خود متحد کند و نفوذ خود را در کشورهای همسایه گسترش دهد. وی برای محافظت از قبایل بنی اسرائیل که در منطقه اردن زندگی می کنند ، با پادشاه موآب جنگ می کند. وی با دفاع از قبایل اسرائیلی شمالی ، با پادشاهی آرامی سوبا مخالف است. وی با تقویت نفوذ خود در جنوب فلسطین ، با عمالقیان جنگ می کند و با قبایل کنیتی و کالیبی رابطه برقرار می کند.

سرانجام ، وی شهرهای كنعانی را كه هنوز استقلال خود را حفظ كرده اند ، به پادشاهی اسرائیل پیوست. فعالیت شدید نظامی شائول منجر به تشکیل یک کشور نسبتاً قابل توجه اسرائیلی به ریاست پادشاهی شد که اقتدار و قدرت آن توسط دین و کاهنیت تقویت و تقدیس می شود.

بنابراین ، افسانه های مربوط به شاول بر تقوای او تأکید می کنند و نشان می دهند که وی "توسط روح یهوه تسخیر شده بود" ، وی نماینده "خدای اسرائیل" بود. ساول با حفظ وظایف کشیشی باستان رهبر قبیله ، در مهمترین آیین های مذهبی شرکت می کرد.

دولت اسرائیل در مقایسه با امپراتوری های آن زمان ، اندک بود و دوام زیادی نداشت.

با این حال ، خانه اجدادی مردم اسرائیل به یک نماد معنوی و سیاسی قدرتمند برای یهودیان تبدیل شد و به آنها کمک کرد تا از تبعید و پراکندگی چند صد ساله در سراسر جهان که پس از مرگ پادشاهی آنها بود ، جان سالم به در ببرند.

اسرائیل باستان

کتاب مقدس توصیف می کند که چگونه موسی یهودیان را از اسارت مصر به "سرزمین موعود" کنعان - بین رود اردن و دریای مدیترانه برد.

در آنجا آنها در قبایل زندگی می کردند تا اینکه توسط اولین پادشاه سائول (که 1020-1006 قبل از میلاد حکومت می کرد) متحد شد.

پادشاه بعدی اسرائیل (1006-995 قبل از میلاد) داوود بود. وی شهر جبوس را فتح کرد ، نام جدیدی به آن داد و صندوق میثاق را در آنجا قرار داد و این شهر را به مرکز سیاسی و مذهبی بنی اسرائیل تبدیل کرد.

پسر داوود سلیمان (965-928 قبل از میلاد) معبدی باشکوه در اورشلیم ساخت که با تزئینات طلا و برنز تزئین شده بود. برای پرداخت هزینه های ساخت و ساز ، پادشاه باد کرد و پسرش رحوبام یک سیاست مالی سخت را ادامه داد.

قبایل شمالی که نمی خواستند چنین بار سنگینی را تحمل کنند ، از پادشاهی جدا شدند و دو کشور تشکیل شد - اسرائیل در شمال و یهودا در جنوب.

در همین حال ، آشوری های جنگ طلب که در دره رود دجله زندگی می کردند ، تهدیدهای جدی دیگر مردم بین النهرین را آغاز کردند. آشوری ها ارتش قدرتمندی داشتند که در آن از نوآوری هایی مانند سلاح های محاصره و زنجیره ای استفاده می شد.

در سال 721 قبل از میلاد. ه آشوری ها اسرائیل را تسخیر کردند ، و در اثر اختلافات داخلی ضعیف شدند. یهودیه از این شکست جان سالم به در برد و به عنوان خادم امپراتوری بزرگ بابل ، دومین قدرت بزرگ بین النهرین ، باقی ماند.

در سال 598 قبل از میلاد. ه یهودیه علیه حکومت بابل قیام کرد ، اما نبوکدنصر دوم پادشاه بابل شورش را سرکوب کرد. ده سال بعد ، سپاهیان نبوكدنصر اورشلیم را اشغال كردند ، شهر و معبد را ویران كردند و هزاران نفر از یهودیان را در بابل اسكان دادند.

بابل شهری پر زرق و برق بود ، اما ثابت شد که اسارت برای تبعیدیان یک آزمایش سخت محسوب می شود. بنابراین ، آنها با خوشرویی از شکست دولت بابل توسط پارسیان (539 پیش از میلاد) تحت رهبری کوروش بزرگ استقبال کردند.

کوروش پس از به قدرت رسیدن در بابل ، به یهودیان اجازه داد که به سرزمین مادری خود که بخشی از امپراطوری وی شد ، برگردند. برخی به خانه بازگشتند ، اما برخی دیگر در بابل باقی ماندند و بنیان پراکندگی (دیاسپورا) مردم یهود را بنا نهادند ، که تا امروز ادامه دارد.

معبد سلیمان

طبق توصیف موجود در کتاب پادشاهان ، معبدی که توسط سلیمان در اورشلیم برای نگهداری کشتی میثاق ساخته شد ، شامل سه اتاق بود: حفره مقدس ، مقدس و مقدسات ، جایی که کشتی در آن قرار داشت.

پادشاه دیوید حکومت خود را بر قلمرو وسیعی گسترش داد ، اما تقریباً. 925 سال قبل از میلاد ه اسرائیل (در شمال) با پایتخت سامره و یهودیه (در جنوب) با پایتختی اورشلیم تقسیم شد.

کشتی میثاق

صندوق میثاق جعبه ای از "چوب اقاقیا" (اقاقیا) و طلا بود که با دو نقش كروبیان تزئین شده و برای حمل آن به یك جفت دسته دسته بلند مجهز شده بود.

طبق کتاب مقدس ، خداوند به موسی دستورالعمل های دقیقی در مورد چگونگی ساخت مخزن قرصهای حاوی ده فرمان داد. هنگامی که بنی اسرائیل به جنگ می رفتند ، کشتی همیشه با یک ارتش حمل می شد. او به عنوان بالاترین موضوع پرستش مذهبی خدمت می کرد ، و همچنین ، طبق افسانه ، توانایی کشتن مردم را داشت.

داوود پادشاه کشتی را به اورشلیم منتقل کرد و بعداً در معبد ساخته شده توسط پسر سلیمان پسر داوود نگهداری شد. بعد از بابلی ها در سال 586 قبل از میلاد. ه اورشلیم را تصرف کرد و معبد را ویران کرد ، کشتی ناپدید شد.

اگرچه قهرمان فیلم "ایندیانا جونز: در جستجوی کشتی گمشده" (1981) و کشتی کشتی میثاق را پیدا می کند ، اما در واقع ، هیچ کس در مورد مکان و به طور کلی وجود آن چیزی نمی داند.

مختصراً درباره پادشاهی اسرائیل

در زیر جدولی با تاریخ های اصلی پادشاهی باستان اسرائیل آورده شده است.

اگر تاریخ پادشاهی اسرائیل را دوست داشتید - آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید و در سایت مشترک شوید

تشکیل پادشاهی اسرائیل

جنگ ها و توسعه مبادلات به از هم پاشیدن روابط قبیله ای کمک کرد. غنی سازی بیش از حد رهبران و بزرگان طوایف و خراب شدن کمون های فقیر منجر به یک دارایی شدید و طبقه بندی طبقاتی شد. در طی تجزیه نظام قبیله ای ، بزرگان و رهبران قبایل تشکیل دهنده اشراف قبیله ای را نیرومند ، نجیب ، "شاهزاده" یا "رئیس" می نامند. آنها در راس ارتش هستند و در مورد اختلافات حقوقی تصمیم می گیرند. عصای پیر و عصای کاتب نشانه اقتدار آنهاست. افسانه های باستان به ویژه بر عملکرد قضایی قدیمی ترین رهبران قبایل تأکید دارند. این به اصطلاح "قاضیان" (شوفت) هستند که قدرت آنها در فلسطین باستان ، مانند سایر کشورهای باستان در این مرحله از پیشرفت ، مقدم بر قدرت پادشاه است که همزمان با تشکیل طبقات و دولت بوجود می آید. بنابراین ، تناقضات طبقاتی آشتی ناپذیری که در جامعه باستان دار بردگان فلسطین بوجود می آید ، مستلزم تشکیل دولت به عنوان دستگاهی از خشونت است که به صاحبان برده فرصت بهره برداری از بردگان و فقرا را می دهد.

تضعیف مصر در قرن های XI-X. قبل از میلاد مسیح ه دقیقاً در این زمان به تشکیل کشورهای مستقل جداگانه در فلسطین کمک کرد ، با این حال ، قلمرو کوچک و جمعیت نسبتاً اندک ، زمینه کافی برای تشکیل یک کشور کمابیش بزرگ در اینجا فراهم نمی کند. تقویت تجارت های کوچک در فلسطین به ویژه با توسعه تجارت خارجی تسهیل شد. فلسطین در دوراهی مصر ، سوریه و بین النهرین واقع شده بود و در اینجا مهمترین مسیرهای کاروانهای تجاری عبور می کردند ، و مجاور مسیر دریایی بزرگی بود که از مصر در امتداد ساحل مدیترانه به شهرهای فنیقی - به جزیره قبرس و به جنوب می رفت. ساحل آسیای صغیر.

ابتدا اتحادیه های قبیله ای کوچکی مانند ایالت های "قاضی" ساموئل ، گیدئون یا پادشاهی ابیملک در شیخم تشکیل می شود. مقتدرترین رهبران قبایل ، با تمرکز بر روی قدرت عالی نظامی ، قضایی و روحانی ، اتحاد های کوچکی از قبایل را در یک یا قسمت دیگر فلسطین تشکیل می دهند. برخی از آنها ، مانند "قاضی" ساموئل ، از اقتدار و قدرت زیادی برخوردار هستند ، که نزدیک به قدرت پادشاه است. کتاب مقدس حاوی افسانه هایی درباره چگونگی شکل گیری این اتحادیه های قبایل است که بعداً باستانی ترین ایالت ها از آن رشد کردند. یکی از حاکمان باستانی قبیله مایاسی (مناشه) به نام جروباال قبیله میدیانی را شکست داد ، چندین قبیله را تحت حکومت خود متحد کرد و یک ایل قبیله ای باستان را با یک مرکز مذهبی در Ofra تشکیل داد. به تدریج کهن ترین اشکال قدرت سلطنتی ارثی ظاهر می شود. افسانه کتاب مقدس می گوید که "بنی اسرائیل به گیدئون (نام شریف جروبال) گفتند:" بر ما ، بر تو و پسرت و پسر پسرت حکومت کن ، زیرا ما را از دست مادیان نجات دادی. " گیدئون ، به عنوان فرمانده عالی و پادشاه ، بخشی از غنیمت جنگی را که بالغ بر بیش از 1700 مثقال طلا است ، می گیرد و به معبدی که در افرا تأسیس کرده اهدا می کند. اگرچه گیدئون نه تنها به نام خود او ، بلکه به نام پسرانش نیز مودبانه از قدرت سلطنتی چشم پوشی می کند ، اما بدیهی است که در این دوره اصل قدرت سلطنتی موروثی تقویت می شود. آوی مِلِچ ، یکی از فرزندان گیدئون ، با حذف اجباری تمام نامزدهای دیگر سلطنت سلطنتی ، قدرت سلطنتی را در شهر شیکم به دست گرفت. "همه ساکنان شیکم ... Abimelech را در کنار بلوط نزدیک شیکم پادشاه کردند." همان نام Abimelech ("پدر من یک پادشاه است") نشان دهنده شکل گیری تدریجی اصل قدرت سلطنتی موروثی است که توسط این پادشاه باستانی اسرائیل که فقط سه سال سلطنت کرد ، اجرا شد.

بزرگترین و قدرتمندترین این کشورها پادشاهی اسرائیل بود که طبق افسانه ها توسط شاول تاسیس شد. بخشهایی از حماسه قهرمانانه ، که در مورد فتح فلسطین و تشکیل باستانی ترین پادشاهی اسرائیل می گوید ، حاوی توصیف بهره های افسانه ای این پادشاه باستانی اسرائیلی است. آنها می گویند که قهرمان محبوب Saul چگونه شهر Iabesh (در منطقه کوهستانی Gilead در شرق اردن) را آزاد کرد. ایابش توسط قبیله عمونی محاصره شد. پس از آزادسازی ایابش ، شاول شبه نظامیان زیادی را که عمدتاً در میان قبیله بنیامین بودند جمع کرد و مبارزه سرسختانه ای را علیه دشمنان قدیمی یهودیان ، فلسطینیان آغاز کرد. سائول پس از آزاد كردن زادگاه خود غیبع از قدرت فلسطینیان ، قبایل اسرائیل را پادشاه اعلام كردند. با این حال ، پادشاهی سائول هنوز آثار روابط قبیله ای قدیمی را در خود جای داده است. زندگی مردسالارانه این زمان در افسانه کتاب مقدس درباره سائول ، که در زادگاهش زندگی و حکومت می کرد ، کاملاً توصیف شده است. هر ماه یکبار ، در ماه جدید ، او یک دسته در خانه خود جمع می کرد و یک شورای جنگ را تحت قبرستان مقدس برگزار می کرد. او مزارع و تاکستان های گرفته شده از دشمن را به سربازان خود تقسیم کرد.

با این حال ، شاول در تلاش است تا تمام اسرائیل را تحت حاکمیت خود متحد کند و نفوذ خود را در کشورهای همسایه گسترش دهد. بنابراین ، وی برای محافظت از قبایل اسرائیلی ساکن در منطقه آن سوی اردن ، در حال جنگ با پادشاه موآب است. وی با دفاع از قبایل اسرائیلی شمالی ، با پادشاهی آرامی سوبا مخالف است. وی با تقویت نفوذ خود در جنوب فلسطین ، به ویژه در یهودیه ، با عمالقیان جنگ می کند و روابط خود را با قبایل کلبیان و کنی ها آغاز می کند. سرانجام ، وی شهرهای كنعانی را كه استقلال خود را حفظ كرده اند ، به اسرائیل پیوست. فعالیت شدید شائول منجر به تشکیل یک کشور نسبتاً قابل توجه اسرائیلی به ریاست پادشاهی شد که اقتدار و قدرت آن توسط دین و کاهنیت تقویت و تقدیس می شود. بنابراین ، افسانه های شائول بر تقوای او تأکید می کنند ، نشان می دهند که وی "تحت تسخیر روح خدای یهوه قرار گرفته است" و توصیف می کنند که چگونه شائول خود را به عنوان نماینده "خدای اسرائیل" نشان می دهد. ساول ضمن حفظ وظایف کشیشی باستان رهبر قبیله ، در اقدامات مهم مذهبی شرکت می کرد.

فصل سوم تاریخ آسیای صغیر ، از فروپاشی پادشاهی اسرائیل تا مرگ نبوکدنصر (953-561 قبل از میلاد) وقایع در مصر در حالی که داوود و سلیمان در تلاش بودند تا یک کشور پایدار در میان بنی اسرائیل ایجاد کنند ، حوادث زیر در مصر.