پذیرایی و ترفند در دعوا. ترفندهای قابل قبول و غیر قابل قبول در دعوا. «استدلال های چوبی» را می توان به عنوان شکل خاصی از خشونت فکری تعریف کرد. شرکت کننده در دعوا چنین استدلالی می آورد که طرف مقابل به دلیل ترس از چیز ناخوشایند باید آن را بپذیرد.

ترفند استدلال منطقی استدلال

در فرآیند استدلال و نقد، دو نوع خطا می توان مرتکب شد: عمدی و غیرعمدی. خطاهای عمدی را سفسطه و کسانی که مرتکب چنین خطاهایی می شوند سفسطه نامیده می شوند. به سفسطه ها خود استدلال نیز گفته می شود که حاوی خطاهای عمدی است. نام سوفیسم در ترجمه از یونانی یک ترفند حیله گر، تخیلی است. ترفند در استدلال به هر روشی گفته می شود که به وسیله آن شخص معمولاً می خواهد استدلال را برای خود تسهیل کند یا استدلال را برای مخالف دشوارتر کند.

وجود داشته باشد انواع مختلفترفندها:

ترفندهای مجاز

ترفندهای مجاز در دعوا را می توان در نظر گرفت:

تعلیق اختلاف توسط یک یا هر دو طرف به دلایل موجه.

در صورت تشدید اختلاف و ورود به مرحله غیرقابل قبول (نقض) اختلاف می تواند توسط یک طرف (حتی اشتباه) به نفع خود متوقف شود.

درخواست برای روشن شدن موارد نادرست و غیره به شخص یا منبع مستقلی مراجعه کنید.

ترفند در یک استدلال، هر تکنیکی است که به وسیله آن می‌خواهند بحث را برای خود تسهیل کنند یا بحث را برای مخالف دشوارتر کنند. بسیاری از این تکنیک ها وجود دارد که متنوع ترین آنها در طبیعت است. برخی از آنها که برای تسهیل اختلاف برای خود استفاده می شود، جایز است. دیگران غیرقابل قبول و اغلب کاملاً ناصادق هستند. فهرست کردن همه ترفندها یا حداقل طبقه بندی دقیق آنها در حال حاضر غیرممکن است. با این حال لازم می دانیم که برخی از مهم ترین و پرتکرارترین موارد را برای کمک به شناخت آنها و انجام اقدامات حفاظتی شرح دهیم.

ابتدا اجازه دهید به برخی از روش های بدیهی مجاز بپردازیم. چنین ترفندهایی شامل (اغلب در یک اختلاف شفاهی) به تاخیر انداختن اعتراض است. گاهی پیش می آید که طرف مقابل به ما استدلالی داده است که ما نمی توانیم فوراً اعتراضی به آن پیدا کنیم. فقط "به ذهن نمی آید" و بس. در چنین مواردی سعی می‌کنند «ایراد را تا حد امکان به‌طور نامحسوس برای طرف مقابل به تعویق بیاندازند»، مثلاً در رابطه با استدلال ارائه شده سؤالاتی را مطرح می‌کنند، انگار که آن را روشن کنند یا به طور کلی اطلاع دهند، اگرچه نه یکی و نه دیگری مورد نیاز است؛ آنها پاسخ را از دور شروع می کنند، با چیزی که مربوط به سؤال داده شده است، اما مستقیماً با آن مرتبط نیست، و غیره، و غیره. در این زمان فکر در کار است و اغلب اعتراض مورد نظر ظاهر می شود که اکنون به آن می گذرند. شما باید بتوانید آن را هوشمندانه و نامحسوس انجام دهید. اگر دشمن متوجه شود که ماجرا از چه قرار است، به هر طریق ممکن در این ترفند دخالت خواهد کرد.

این ترفند در خالص ترین شکل آن کاملاً جایز و اغلب ضروری است. مکانیسم ذهنی یک فرد مکانیزم بسیار دمدمی مزاجی است. گاهی اوقات، ناگهان، یک فکر در یک بحث برای یک لحظه در معمولی ترین یا حتی پوچ ترین اعتراض، از کار کردن خودداری می کند. فرد گم شده است. این امر به ویژه در مورد افرادی که عصبی یا خجالتی هستند، تحت تأثیر غیرمنتظره ترین دلایل، به عنوان مثال، گاهی اوقات حتی تحت تأثیر یک فکر ناگهانی ناگهانی اتفاق می افتد: "اگر پاسخی پیدا نکنم چه می شود" (خود هیپنوتیزمی). ). این پدیده در به اصطلاح «شوک» به بالاترین درجه خود می رسد. مشاجره ناگهان تمام توشه افکار در مورد این موضوع را از دست می دهد. "سر خالی است." همه دانش، همه درآمد، همه مخالفت ها به نظر می رسد "از سر من پرواز کرده است." مرد کاملاً درمانده است. چنین "شوک" اغلب زمانی رخ می دهد که فرد بسیار نگران یا خسته است. در چنین مواقعی تنها «رستگاری» ترفند مورد نظر ماست. باید سعی کنید به وضعیت خود خیانت نکنید، گیج به نظر نرسید، صدای خود را پایین نیاورید یا ضعیف نکنید، محکم صحبت کنید و اعتراض را تا بهبودی ماهرانه به تاخیر بیندازید. در غیر این صورت، هم حریف و هم شنوندگان (عمدتاً جریان دعوا را «از روی ظاهر» قضاوت می‌کنند) فکر می‌کنند که ما «شکسته‌ایم»، مهم نیست که استدلالی که بر اساس آن این داستان ناخوشایند برای ما اتفاق افتاده چقدر پوچ است.

غالباً در مواردی به «تعویق ایراد» متوسل می‌شود که اگرچه استدلال مخالف صحیح به نظر می‌رسد، اما باز هم احتمال اینکه در چنین ارزیابی دچار توهم یا اشتباهی شده باشیم منتفی نیست. احتیاط می گوید که خیلی راحت با او موافقت نکنید. در چنین مواردی، اغلب به ترفندهای دیگری متوسل می‌شوند که دیگر جایز نیست، مثلاً از اعتراضی که به آن می‌کنند طفره می‌روند و آن را خاموش می‌کنند، «دور می‌زنند». یا به سادگی اختلاف را به موضوع دیگری منتقل می کنند و غیره.

این روش نیز کاملاً مجاز است (حتی نامش را "حقه" دشوار است) زمانی که می بینیم دشمن از بحثی خجالت می کشد یا به شدت هیجان زده می شود یا سعی می کند از پاسخ "فرار" کند، توجه ویژه ای داشته باشیم. به این استدلال و ما شروع به "فشار" روی آن می کنیم. نزاع هر چه که باشد، باید همواره نقاط ضعف در بحث مخالف را با هوشیاری زیر نظر گرفت و با یافتن چنین نقطه‌ای، بدون اینکه حریف را از دستان «رها کرد»، تا انتها «برخورد» کرد، تا زمانی که تمام ضعف‌های این نکته روشن و تاکید شده است. «رهاسازی» دشمن در چنین مواقعی تنها زمانی امکان پذیر است که دشمن آشکارا در شوک یا مانند آن باشد. یا از روی سخاوت، از روی معروف «جوانمردی در دعوا»، اگر به یک «مشکل» مضحک خاص دچار شد. در این میان، توانایی بهره برداری از نقاط ضعف دشمن بسیار نادر است. علاقه مندان به هنر مجادله اغلب با تأسف مشاهده می کنند که چگونه طرف دعوا به دلیل ناتوانی کامل خود در راهیابی به بحث یا دلایل دیگر، برتری خود را نسبت به حریف از دست می دهد.

برخی از ترفندها نیز کاملاً جایز است که با آنها به ترفندهای غیر صادقانه دشمن پاسخ می دهند. گاهی اوقات بدون آن نمی توانید از خود محافظت کنید. به عنوان مثال، در یک دعوا باید ایده مهمی را اثبات کنید. اما حریف احساس می کرد که اگر ثابت کنی تز را ثابت می کنی و بعد پرونده اش گم می شود. او برای اینکه شما را از اثبات این عقیده باز دارد، به ترفندی غیر صادقانه متوسل می شود: هر دلیلی که به نفع آن بیاورید، آن را اثبات نشده اعلام می کند. شما می گویید: «همه انسان ها فانی هستند» پاسخ می دهد: این هنوز ثابت نشده است. خواهی گفت: خودت هستی یا نه؟ او پاسخ می دهد: شاید من وجود دارم، یا شاید این یک توهم است، "با چنین شخصی چه باید کرد؟ با چنین" انکار بدخواهانه" استدلال، یا باید از بحث دست کشید یا اگر ناخوشایند است، به حقه ای متوسل شد. بارزترین آنها دو «حیله دفاعی» است: الف) باید ادله به نفع اندیشه اثبات شود «اجرا» کرد تا دشمن متوجه نشود که برای این منظور است. پافشاری کنید" و می تواند آنها را بپذیرد. وقتی همه آنها را پراکنده می کنیم، تنها چیزی که باقی می ماند این است که آنها را کنار هم قرار دهیم - و این ایده ثابت می شود. دشمن در تله افتاده است. برای اجرای موفقیت آمیز این ترفند، بسیار عالی است. مهارت اغلب مورد نیاز است، توانایی "تسلط بر اختلاف"، توانایی رهبری آن بر اساس یک برنامه شناخته شده، که در زمان ما نادر است. ترفند دیگر ساده تر است. ب) توجه به این که حریف با سوء قصد هر یک از استدلال های ما را رد می کند. به نفع این است که فکر اثبات شود و ما نیاز به استدلال داشته باشیم، تله می گذاریم، در برابر استدلال خود سکوت می کنیم و در عوض فکری مخالف آن می کنیم و وانمود می کنیم که می خواهیم از آن به عنوان استدلال استفاده کنیم. اگر حریف برای انکار همه استدلال‌های ما «راه‌اندازی کند»، آن‌وقت می‌تواند بدون فکر کردن به او هجوم آورد و او را رد کند. اینجاست که تله بر سر او بسته خواهد شد. او با رد فکری که با استدلال ما مخالف بود، استدلال ما را که می خواستیم اجرا کنیم، پذیرفت. به عنوان مثال، من باید استدلال "بعضی افراد ذاتا شرور هستند" را اجرا کنم، اما مخالف من به وضوح یک انکار بدخواهانه را انجام داده است و هیچ استدلالی را برای چیزی از قلم نمی اندازد. سپس وانمود می‌کنم که می‌خواهم به عنوان استدلال، یک فکر متناقض را مطرح کنم: «بالاخره منکر نمی‌شوی»، می‌گویم: «فطرتاً هر انسانی خوب و بی‌عیب است و رذیلت از تحصیل حاصل می‌شود. از محیط و غیره. اگر دشمن تله‌ها را پیدا نکند، تاکتیک‌های خود را در اینجا نیز به کار می‌گیرد و اعلام می‌کند که آشکارا این یک تصور غلط است. "بدون شک، افراد شرور ذاتا وجود دارند" - حتی گاهی اوقات شواهدی ارائه می شود. این همان چیزی است که ما نیاز داریم. بحث انجام شد، تله به شدت بسته شد.

بدترین ترفندهای غیر مجاز بی ادبانه ترین ترفندها در اختلاف عبارتند از:

خروج "کنار" از موضوع اختلاف مداوم با انتقال به "شخصیت ها" - نشانه هایی از: حرفه، ملیت، موقعیت شغلی، نقص های جسمی، اختلالات روانی.

فریاد و عبارات ناپسند، توهین متقابل، داد و فریاد و توهین اشخاص ثالث.

تهدید و هولیگان

کتک زدن و دعوا به عنوان یک معیار افراطی برای به اصطلاح "اثبات" درست یا نادرست.

ترفندهای غیرقابل قبول بی شمار هستند. برخی بسیار خشن هستند، برخی دیگر بسیار نازک هستند. خام ترین ترفندهای ماهیت "مکانیکی". این شخصیت اغلب "راه برون رفت از اختلاف" اشتباه دارد. گاهی اوقات باید «بحث را کنار بگذارید» زیرا مثلاً حریف به شخصیت‌پردازی می‌پردازد، به خود اجازه عبارات رکیک می‌دهد و غیره. این البته به دلایل جدی، «راه برون رفت از اختلاف» صحیح خواهد بود. اما این نیز اتفاق می افتد که منازعه در یک دعوا به دلیل قویتر بودن حریف از او، چه در کل و چه در این موضوع، روزگار بدی داشته باشد. او احساس می کند که اختلاف بیش از توان او است و به هر طریق ممکن سعی می کند "از دعوا دور شود" ، "اختلاف را برطرف کند" ، "اختلاف را تمام کند". آنها در اینجا خجالت نمی کشند و اغلب به خشن ترین ترفندهای مکانیکی متوسل می شوند.

زمخت ترین و «مکانیکی ترین» آنها جلوگیری از سخن گفتن دشمن است. متعارض دائماً حرف حریف را قطع می کند، سعی می کند فریاد بزند، یا به سادگی با سرکشی نشان می دهد که نمی خواهد به او گوش دهد. گوش هایش را می پوشاند، زمزمه می کند، سوت می زند و غیره. و غیره. در نزاع با شنوندگان، گاهی شنوندگان چون می بینند که همفکرشان بد می گذرد، چنین نقشی ایفا می کنند: همخوانی از تأیید یا عدم تأیید، و غرش و غلغله و کوبیدن پاها و شکستن میزها. و صندلی، و خروجی نمایشی از اتاق - همه معیارهای اخلاق فرهنگی شنوندگان است. البته در چنین شرایطی نمی توان بحث کرد. این (در صورت موفقیت) "شکستن استدلال" نامیده می شود.

یکی دیگر از ترفندهای مکانیکی «جدی‌تر» برای پایان دادن به یک مشاجره نامطلوب، «تماس» یا «مشاهده با پلیس» است. اولاً شخصی با شرافت بحث می کند، بر سر درستی یا نادرستی این تز بحث می کند. اما این استدلال به نفع او نیست - و او به صاحبان قدرت روی می آورد و به خطر تز برای دولت یا جامعه و غیره اشاره می کند. و بعد یک «اقتدار» می آید و دهان حریف ما را می بندد که باید ثابت می شد. دعوا پایان یافت و "پیروزی" از آن آنهاست.

اما هدف "تماس با پلیس" فقط پایان دادن به اختلاف است. بسیاری به این راضی نیستند، اما از ابزارهای مشابه برای "اقناع" دشمن استفاده می کنند، یعنی. بلکه مجبورش کنیم، حداقل در کلام، با ما موافق باشد. سپس به چنین آرگومان هایی «استیک آرگومان» می گویند. البته در زمان ما «استدلال» به معنای واقعی کلمه نیز به کار می رود. خشونت در همه اشکال آن اغلب بسیاری را متقاعد می کند و اختلافات را حل و فصل می کند، حداقل در حال حاضر. اما این گونه ادله عصایی حتی در صورت تطبیق با منطق، مشمول رسیدگی منطقی نمی شود، می فرماید: «بهترین منطق برای براندازی این گونه سفسطه ها: 1) دین و قانون مدنی، اولیاء و مجریان آنها، مانند. : کشیش های کلیسا و مقامات ایالتی، 3) سران خانواده ها و همه بزرگان در رابطه با زیردستان ... 4) سفسطه های دولتی تنها توسط مقامات عالی، از طریق روابط دیپلماتیک و مذاکرات یا با نیروی مسلح قابل حل و رد است. راهنمای آشنایی اولیه با منطق سن پترزبورگ 1861 ص 192). باید گفت که این واژه ها نظام «سفسطه افشانی» را که در زمان ما بسیار رایج است، فرموله می کند.). در اینجا یک ترفند نسبتاً زشت استدلال چوب نامیده می شود که شامل این واقعیت است که آنها چنین استدلالی می آورند که به گفته سوفسطایی، حریف باید از ترس چیزی ناخوشایند، اغلب خطرناک، یا نمی تواند به درستی به آن پاسخ دهد، بپذیرد. به همین دلیل و باید یا سکوت کرد، یا "راه حل هایی" پیدا کرد. این در اصل دزدی در یک اختلاف است. حتی، شاید، از یک جهت، حتی بدتر. دزد آشکارا یک معضل ارائه می دهد: "فریب یا درمان". سوفسطایی به گونه ای پنهان و معصومانه معضل «پذیرفتن استدلال یا رنج کشیدن» را مطرح می کند. "ناراحتی نکن یا صدمه ببینی."

چنین استدلال‌هایی در همه زمان‌ها، در میان همه مردم، تحت همه رژیم‌ها فراوان است. در زندگی عمومی، عمومی و خصوصی. برای مثال، در زمان تفتیش عقاید، چنین اختلافاتی امکان پذیر بود: یک آزاداندیش اعلام می کند که "زمین به دور خورشید می چرخد". دشمن می گوید: "اینجا در مزامیر نوشته شده است: تو زمین را بر پایه های محکم نهادی، تا ابد نمی لرزد." او با کنجکاوی می پرسد: «چه فکری می کنی، شاید کتاب مقدس اشتباه باشد یا نه؟» آزاداندیش تفتیش عقاید را به خاطر می آورد و دیگر اعتراض نمی کند. برای ایمنی بیشتر، او معمولاً حتی "خود را متقاعد می کند"، حتی گاهی اوقات به طور قابل توجهی "برای آموزش" تشکر می کند. زیرا یک استدلال "قوی"، "چسب"، مانند تفتیش عقاید که پشت سر شما ایستاده است، طبیعتاً برای اکثر انسان های ضعیف غیرقابل مقاومت و "قانع کننده" است.

در زمان ما الحمدلله تفتیش عقاید وجود ندارد، اما بسیاری از اشکال دیگر استدلال با چوب وجود دارد. نمونه ای از زندگی اخیر، مصاحبه یک مبلغ با مؤمنان قدیمی است. پیر مؤمن با عصبانیت ثابت می کند که مبلغ و کلیسای او بدعت گذار هستند. "مسیونر" مدبر این سوال را مطرح می کند: "اینطور است! پس امپراتور مقتدر ما بدعت گذار است"؟ قبل از اینکه مؤمن قدیمی چشمک بزند - (در تخیل و شاید در واقعیت) چهره های آشنای الگواسیل ها و "مکان های نه چندان دور" به خاطر سپرده شد. مقامات گاهی اوقات در متقاعد کردن زیردستان خود بسیار موفق هستند. «افراد دیگر عقاید» به او «نمی‌آیند» و در خانه واسیا و وانیا متقاعد شده جیغ می‌کشند، غذا و نوشیدنی می‌خواهند. استدلال های مقامات اغلب به طور غیرقابل مقایسه ای قوی تر از فصاحت سیسرون است. ترفندهای روانی.

چاپلوسی حریف

"استدلال های نفتی"

تکبر، تقاضای احترام

روی شرم کاذب شرط بندی کنید

حملات شخصی

بر هم زدن اختلاف

اتهام بی اساس لجاجت

فرض کنید شرکت‌کننده اول گفت که کاری را نمی‌توان در عرض 60 ثانیه انجام داد، نفر دوم مثلاً می‌گوید: «یعنی در ثانیه 59. غیرممکن است، اما در 60 ام امکان پذیر است. و من تعجب می کنم که در 60 ثانیه چه اتفاقی خواهد افتاد؟ البته منظور همه موارد نیست.

مقایسه کردن چیزی غیر قابل مقایسه در این مورد، همچنان توصیه می شود که بتوانیم تفاوت "بین آفریقا و کامپیوتر" را توضیح دهیم تا توضیح دهیم که چرا نمی توان آنها را با هم مقایسه کرد.

هنگام مقایسه چیزی بگویید که قابل مقایسه نیست (البته یعنی زمانی که می توانید). در این مورد، بهتر است از طرف مقابل علت آن را جویا شوید. و حتماً وارد جزئیات شوید (در غیر این صورت پاسخ بسیار احمقانه ای دریافت خواهید کرد و همیشه یافتن استدلال های متقابل برای پاسخ های احمقانه به دلیل ارتباط ضعیف آنها با منطق دشوار است).

استدلال های نادرست - "شواهد خیالی". استدلال نادرست در یک اختلاف، هرگونه اطلاعات غیرقابل اعتمادی است که توسط یکی از طرفین (معارض، منازعه) به منظور اثبات دیدگاه خود در مورد یک موضوع یا موقعیت استفاده می شود. آوردن استدلال نادرست معمولاً نشان دهنده ضعف موضع در اختلاف طرفی است که به استدلال نادرست و اطلاعات نادرست متوسل می شود. محاسبات طرف دعوا هنگام اقامه استدلال نادرست مبتنی بر عدم صلاحیت کافی در دعوای طرف مقابل است و از آن خواسته می شود که در شرایط اختلافی جایگاه خود را تقویت کند. از بین بردن استدلال نادرست توسط خصم با آوردن دیدگاه مستقل، ارجاع به اسناد موضوع دعوا و غیره قابل انجام است.

استدلال های دلخواه اینها استدلال هایی است که شخص ثالث (غیر مستقیم) به طرفین دعوا ارائه می کند و رنگ معنایی روشنی برای یک دیدگاه خاص در مورد موضوع دعوا ندارد. ادله دلبخواهی قاعدتاً نه دلیل است و نه ابطال و تا حد زیادی حامل معنای قضاوت ظاهری است و طرفین دعوا را از حل و فصل اختلاف و حقیقت یابی منحرف می کند. در یونان باستان، سوفسطائیان بودند که در ازای پرداخت هزینه، هنر برنده شدن در یک بحث را، صرف نظر از اینکه بحث در مورد آن بود، هنر قوی ساختن یک استدلال ضعیف، و قوی کردن استدلال را آموزش می دادند، اگر این استدلال مخالف، ضعیف بود آنها یاد دادند که در مورد چیزی که نمی فهمی بحث کنی. مثلاً پروتاگوراس فیلسوف چنین معلمی بود. رعایت قوانین خاص به جلوگیری از خطا در استدلال و انتقاد کمک می کند.

قاعده اول: لازم است به صراحت پایان نامه (در قالب یک قضاوت، سیستم قضاوت، مسائل، فرضیه ها، مفاهیم و غیره) تدوین شود. این قاعده شرط اصلی اثربخشی استدلال و نقد را بیان می کند. برای اجرای قاعده اول استدلال در رابطه با پایان نامه، لازم است: اولاً اندیشه های بحث برانگیز بررسی شود و نقاط توافق و مخالفت برجسته شود. ثانیاً توافق بر سر تزهای ادله طرفین.

قاعده دوم: پایان نامه باید به وضوح و روشن تدوین شود. چگونه این نیاز را برآورده کنیم؟ اول از همه. باید دریابید که آیا تمام اصطلاحات توصیفی (غیر منطقی) مندرج در فرمول بندی پایان نامه برای همه قابل درک است یا خیر. اگر کلمات نامفهوم یا مبهم وجود دارد، باید آنها را مثلاً با تعریف مشخص کرد. دوما شناسایی شکل منطقی پایان نامه ضروری است. اگر پایان نامه حکمی است که در آن چیزی در مورد اشیاء تأیید یا رد می شود، باید معلوم شود که آیا همه اشیاء در حکم مطرح شده است یا فقط برخی (در مورد بسیاری، در مورد اکثریت و اقلیت و غیره). به عنوان مثال، مخالف ادعا می کند: "مردم بد هستند." ممکن است برخی استدلال کنند که اینطور نیست. اگر بیان این گونه روشن شود: «بعضى از مردم بد هستند»، دیگر نیازى به استدلال نیست. باید مشخص شود که اتحادیه های «و»، «یا»، «اگر ...، پس ...» و غیره به چه معنا به کار می روند. به عنوان مثال، اتحادیه "یا" می تواند ارتباط غیر دقیق و دقیق را بیان کند، "اگر ... پس ..." - یک ارتباط ضمنی یا شرطی و غیره. ثالثا. گاه روشن كردن زمان مذكور در حكم مفيد است، مثلاً روشن شود كه فلان مال هميشه متعلق به شيء است يا گاهي به آن تعلق دارد; معنی کلماتی مانند "امروز"، "فردا"، "در چند ساعت" و غیره را روشن کنید. گاهی می گویند فلان اتفاق در آینده نزدیک، در دوره بعد رخ می دهد. رد چنین ادعاهایی دشوار است زیرا واضح نیستند. لازم است از طرف مقابل خواسته شود که چنین اظهاراتی را روشن کند. چهارم گاهی لازم است دریابیم که آیا ادعا می شود که این پایان نامه درست است یا اینکه کار مقدماتی که شامل ایجاد یک زمینه مشترک استدلال، بررسی اندیشه های بحث برانگیز و برجسته سازی و بیان واضح پایان نامه است، باعث صرفه جویی در وقت در مراحل بعدی می شود. برهان و اثربخشی آن را افزایش می دهد، که فقط قابل قبول است.

قاعده سوم: در جریان استدلال و نقد نباید بدون قید و شرط خاصی تز را تغییر داد. نقض این قانون با خطایی به نام «تعویض پایان نامه» همراه است. در صورتی اجرا می شود که گزاره خاصی به عنوان تز مطرح شود و دیگری مانند آن مورد استدلال یا نقد شود. در پایان نتیجه گیری می شود که بیان اصلی موجه یا قابل نقد است.

بلاغت مدت‌هاست که دیگر دانش مقدسی نیست، که فقط عده کمی آن را می‌آموزند و دارند. امروزه، متقاعدسازی و توانایی نه تنها رهبری، بلکه برنده شدن در بحث ها به طور پیش فرض مهارت های اجباری هستند. ترفندهای موجود در دعوا را - مجاز و نه چندان - تکنیک هایی که می توان برای تسهیل انجام یک دعوا برای خود و پیچیده تر کردن آن برای طرف مقابل و همچنین راه هایی برای محافظت از خود در برابر چنین ترفندهایی به کار برد، به اطلاع شما می رسانیم. به طوری که دفعه بعد، قبل از بحث با شما، مردم به این فکر کنند که این کار چه عواقبی دارد.

مجاز است، من را قضاوت نکنید

فیلسوف و منطق دان روسی S. Povarnin در اثر خود در سال 1918 "اختلاف: در نظریه و عمل اختلاف"ترفندهای مباح و غیر مجاز را تشخیص می دهد. متفکر غیرمجاز قرن بیستم بر اساس قوانین بحث سنتی، آنها را حرام و حرام توصیف می کند. در مقابل، استفاده از ترفندهای مجاز موجه و حتی ضروری است.

ترفندهای مجاز (که به دلایل نامعلومی به طرز عجیبی اندک هستند) عبارتند از:

1. کشیدن ایراد.زمانی مفید است که یافتن فوراً یک استدلال متقابل یا اعتراض به استدلال ارائه شده توسط مخالف دشوار باشد. در این مورد، لازم است، تا حد امکان نامحسوس برای طرف مقابل، «ایراد را به تأخیر بیندازد»: برای مثال، سؤالات زیادی در مورد استدلال داده شده («پرسش کردن») مطرح شود.
2. تمرکز بر سردرگمی حریف.به گفته S. Povarnin، کاملاً مجاز است، با توجه به اینکه حریف هنگام بیان یک استدلال خاص خجالت می کشید، هیجان زده می شد یا سعی می کرد از پاسخ فرار کند، توجه ویژه ای به این موضوع داشته باشید، شروع به "فشار دادن" به طرف مقابل کنید، توجه داشته باشید که خود او به استدلال خود شک دارد یا اصلاً این موضوع را درک نمی کند.

فراموش کنید که ترفندهای غیر مجاز غیر مجاز هستند. وانمود کنید که فقط از حقه های قانونی در بحث استفاده می کنید.

احتمالاً ارزش مشخص کردن این نکته را ندارد که واقعیت های قرن بیست و یکم اصولاً همیشه به هیچ قانون سنتی و علاوه بر آن شرایط طولانی مدت برای انجام یک بحث احترام نمی گذارد. بنابراین، اگر حریف شما از انواع ترفندها برای برنده شدن در بحث استفاده می کند و شما فرصتی برای پشیمانی از استفاده از ترفندهای حرام ندارید. متقاعد کردن به هر قیمتی - آیا حریصانه و غیرانسانی به نظر می رسد؟ خیر، اگر نتیجه اختلاف به امضای یک قرارداد چند هزارم با حامیان مالی احتمالی یا به دست آوردن موقعیت معتبر - یعنی زندگی شما بستگی دارد.

Studway به هیچ وجه توسل به زرادخانه ترفندهای ممنوعه را تشویق نمی کند. اما به هر حال ما همیشه خودمان تصمیم می گیریم. بنابراین، در اینجا فهرستی به دور از جامعیت از آنچه که نمی توان استفاده کرد، اما آنچه که می توانید با آن آشنا شوید، وجود دارد. بنابراین، بدترین ترفندهای غیر مجاز:

1. نگذارید دشمن حرف بزند.به اصطلاح تکنیک "مکانیکی"، زمانی که شرکت کننده در دعوا متوجه می شود که طرف مقابل مشکل اختلاف را بهتر درک می کند و به طور کلی، اختلاف تقریباً از بین می رود. بی ادبانه ترین ترفندهای غیر مجاز. و به هر حال، متداول ترین مورد استفاده قرار می گیرد.
2. ممنوعیت یا خطر ایده هایی را که استدلال مخالف در آن وجود دارد را مشخص کنید.به عنوان مثال، هنگامی که در زمان تفتیش عقاید، یک آزاداندیش اعلام کرد که "زمین به دور خورشید می چرخد"، استدلال اصلی مخالف این بود: "پس شما فکر می کنید که کتاب مقدس اشتباه است؟" پس از چنین "استدلال چوبی"، حریف نه تنها تز را رها کرد، بلکه نظر طرف مقابل را نیز بدون قید و شرط پذیرفت.
3. تا دشمن را از خود بیرون بیاورد و پیروزمندانه حجت را تمام کند.برای انجام این کار، از "شخصیت ها"، توهین، تمسخر، تمسخر استفاده کنید. اگر حریف "جوش بیاورد" - پرونده پیروز می شود، زیرا تا زمانی که حریف "به هوش نیاید"، می توانید هر نتیجه ای را که برای موقعیت شما مفید است، بگیرید.
4. تا جایی که ممکن است از استعاره های رقت انگیز و واضح استفاده کنید.معنای استدلال، که حاوی یک پیام احساسی قوی، و همچنین افراط در ترانه‌ها و چهره‌های گفتاری موفق است، بدتر درک می‌شود و به خاطر سپرده می‌شود.
5. از حقایق نادرستی استفاده کنید که طرف مقابل نمی تواند در زمان اختلاف صحت آنها را تأیید کند.پس از آن، می‌توانید با استفاده از «شرط‌بندی در مورد شرم کاذب» حریف خود را به پایان برسانید: «آیا این معروف / مدت‌هاست که توسط علم / واقعیت ثابت شده است را نمی‌دانید؟».
6. تز خود را جایگزین کنید و زمانی که سودمند بود (استفاده از سفسطه) دوباره به آن بازگردید.همچنین می‌توان یک یا دو استدلال را رد کرد، ضعیف‌ترین یا مؤثرترین استدلال را رد کرد و اساسی‌ترین و مهم‌ترین آنها را بدون توجه گذاشت.

اقدامات متقابل ترفند

یابرای طرح دعوا و دفاع از عقاید، حداقل لازم است که از قبل با شرایط پرونده آشنا شوید.»

البته، تعداد زیادی ترفند وجود دارد و هیچ دستور العمل جهانی برای "آشکارسازی"، مقابله و محافظت در برابر ترفندهای دستکاری وجود ندارد. با این حال، قوانینی وجود دارد که می توانید از آنها پیروی کنید که متوسل شدن به انواع ترفندها را برای حریف دشوارتر می کند.

1. فقط در مورد چیزهایی که خوب می دانید، چیزی که می فهمید بحث کنید.
2. با فردی که در گفتمان «کلمات متقلب» یا «بی ادب» است، بی جهت بحث نکنید. در غیر این صورت، همیشه مراقب باشید.
3. یاد بگیرید که استدلال را "در آغوش بگیرید" و از یک استدلال به استدلال دیگر ("سرگردان") حرکت نکنید.
4. آرامش و خونسردی را حفظ کنید - قانون اساسی پیروزی در اختلاف. به هر طریقی بر اعتماد به آنچه می گویید تاکید کنید.
5. هر تز و استدلال را با دقت و به وضوح روشن کنید - هم نظر خود و هم طرف مقابل.

حالا چرا بحث نکنیم؟

عفو در متن؟ دیدی її، فشار بده Shift+Enterیا کلیک کنید.